hayatımı mahveden ilişkimi anlatıyorum

...

içerde özgeyi bağlamış olmanın rahatlığıyla çıktım bekleme salonuna,
gerçi ne kadar güvenebilirdim bilmiyorum ama, olur da karşılaşırlarsa kurs arkadaşım gibi davranacağını hissediyordum.
bekleme salonuna geldiğimde ayaklanmıştı filiz, gözünde "ne istiyomuş özge hanım" bakışlarıyla bekliyordu beni
-iyi durumu, cep telefonu yokmuş da benimkini istedi, abisine haber verdi, gelip alacaklarmış.
aman yarabbi, ne çok yalan söylemiştim bugün..
-yaa. bekleyelim istersen abisi gelene kadar?
-gerek yok canım ya, bu kadar aksiyon yeter zaten, hem bugün kutlamamız gereken bişey var, daha seni tebrik bile edemedim, canım benim tebrik ederim.
dedim ve sımsıkı sarıldım filiz e,
bir kaç saniye duraksadıktan sonra karşılık verdi o da,
aynı samimiyetle sarıldı,
ayrıldık,
elinden tuttum,
poliklinikten dışarı doğru çıktık.
seviyordum ben bu kızı ya,
çok seviyordum,
bahar şenliklerinde tanıştığımız o ilk günkü kadar çok hem de..