0 beden oldum capsli

reglim iki hafta gecikmişti. geceleri uyuyamıyordum. durumu ona anlattım. o kadar tırsmıştı ki beni teselli etmek yerine "yoktur öyle bi şey, öyle bi şey olur mu yaaa mümkün değil" falan demişti. bu tepki iyice canımı sıkmıştı. her gün ağlıyordum. bi gün ablam telefonumu karıştırdı ve bazı mesajlar gördü. olanları anladı. "neden böyle ağlıyosun? hamilesin sen. işte bunlar hamile kız tripleri! durduk yere duygusallaşıyosun? ne yapmayı düşünüyosun? allah belanı versin."

ablamın tepkisi de beni çileden çıkartmıştı. zaten hamileysem kendimi öldürecektim. bebek mebek zerre kadar umrumda değildi. dengesiz bir tarafım da vardır. dakka durmazdım. kendimi çok kötü hissediyordum. sevgilimi aradım. aradım aradım ve aradım. 30 kere aramışımdır ama açmadı. yarım saat sonra kendi aradı. dedi "babamın yanındaydım. iki dakka bekleyemiyo musun? beni neden bunaltıyosun?" ben de başladım "benim desteğe ihtiyacım var. babanın yanından ayrılamıyo musun? belki çok önemli bi şeydi, belki kaçırılmıştım seni arıyodum? o zaman napıcaktın ha? vicdan azabından ölürdün sonra!" diye bağırmaya.

bu kavgalar günler sürdü. devamlı kavga ediyorduk. ama sonunda regl olmuştum. donda o kanı gördünce hiç o kadar sevindiğimi hatırlamıyorum. o donu hiç yıkamadım. hala saklarım. şaka lan şaka.