dunning kruger sendromu

televizyon izlerken birilerine bakıp da "ya bu adam bu sığlıkla nasıl buralara kadar gelebilmiş" diye düşündüğünüz oldu mu hiç?
ya da işyerinizde sizinle aynı ya da daha üst aşamada bir görevde olan bazıları, sizde büyük bir şaşkınlık uyandırdı mı?; onlara bakıp "bu cahillik, kendini bilmezlik nasıl fark edilmez" diye iç geçirdiniz mi? justin kruger ve david dunning adlı iki abd'li bu hissi çok yaşamış olacak ki, iki pgibiyatri uzmanı, 10 yıl kadar önce bir teori ortaya attı:
"cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan güvenini artırır."
ve bunun üzerine bir araştırma başlatıldı. fizyolojik ve zihinsel alanda yapılan çeşitli uygulamaların sonucunda şu bulgulara ulaşıldı:
niteliksiz insanlar ne ölçüde niteliksiz olduklarını fark edemezler.
niteliksiz insanlar, niteliklerini abartma eğilimindedir.
niteliksiz insanlar, gerçekten nitelikli insanların niteliklerini görüp anlamaktan da acizdirler.
eğer nitelikleri, belli bir eğitimle artırılırsa, aynı niteliksiz insanlar, niteliksizliklerini n farkına varmaya başlarlar.
bitmedi...
cornell üniversitesi' ndeki öğrenciler arasında bir test yapıldı ve klagib "nasıl geçti?" sorusuna öğrencilerden yanıtlar istendi...
soruların yüzde 10'una bile yanıt veremeyenlerin "kendilerine güvenleri" müthişti. onların "testin yüzde 60'ına doğru yanıt verdiklerini" düşündükleri; hatta "iyi günlerinde olmalarıhalinde yüzde 70 başarıya bile ulaşabileceklerine inandıkları" ortaya çıktı.
soruların yüzde 90'ından fazlasını doğru yanıtlayan-lar ise "en alçakgönüllü" deneklerdi; soruların yüzde 70' ine doğru yanıt verdiklerini düşünüyorlardı.
tüm bu sonuçlar bir araya getirildi ve dunning-kruger sendromu'nun metni yazıldı:
"i̇şinde çok iyi olduğuna" yürekten inanan 'yetersiz' kişi, kendini ve yaptıklarını övmekten, her işte öne çıkmaktan ve aslında yapamayacağı işlere talip olmaktan hiçbir rahatsızlık duymaz! aksine her şeyin hakkı olduğunu düşünür!
ancak bu 'cahillik ve haddini bilmeme' karışımı mesleki açıdan müthiş bir itici güç oluşturur.
'eksiler' kariyer açısından 'artıya' dönüşür.
sonuçta, 'kifayetsiz muhterisler' her zaman ve her yerde daha hızlı yükselirler.. .
bu arada, gerçekten bilgili ve yetenekli insanlar çalışma hayatında 'fazla alçakgönüllü' davranarak öne çıkmaz, yüksek görevlere kendiliklerinden talip olmaz, kıymetlerinin bilinmesini beklerler... tabii beklerken kırılır, kendilerini daha da geriye çekerler... muhtemelen üstleri tarafından da 'ihtiras ekgibliği' ile suçlanırlar... "

ne olur fazla mütevazi olmayın!...

"siz de çevrenize şöyle bir bakın" diyeceğim ama eminim bu satırları
okurken bile aklınızdan bir dolu yüz, bir dolu isim geçti...
bence dunning ile kruger'in, bu çalışmalarıyla 2000'de, nobel yerine
harvard üniversitesi' nin ig nobel'ini alma nedeni "cahil
olmamalarıydı" .
gönlümün nobelini bu ikiliye vererek yazımı bertrand russel'in bir
sözüyle bitiriyorum:
"dünyanın sorunu,
akıllılar hep kuşku içindeyken aptalların küstahça kendilerinden emin olmalarıdır."