beyler safranboludaki askerlik hikayem

nasıl oldu bende anlamadım ama o binlik etkisi üzerimden bir anda uçtu gitti. ertesi gün arkadaşlarımla konuştum, vedalaştım, çoğu bin olduğu için şunun gibi yorumlar geldi.

askerlik mi o da ne yaeeaa.

ıyyy çok kroo

askerlik bana göre değil vallaha

ay ya ölürsemmm

tabikide bu yorumları hiç dinlemedim. aralarından bi tane kız beni destekliyordu. o kızıda biraz özet geçeyim;

bizim ortama daha yeni girmiş bir kızımız bu. benimle aynı yaşta. çok taşaklı bir üni. de makina müh. okuyor. bizim arkadaşlar bu kızın beni sevdiğini söylemişti. hani ters çevirmek de gelmedi içimden. bakarız demiştim sadece.

o gece kız bana biraz yürüyebilir miyiz dedi? tamam dedim kabul ettim. sahile falan indik yürümeye başladık. bir bana oturduk ve anlatmaya başladı. kıza takma ad olarak meltem ismini veriyorum. benim takma ismim de nickimden gelsin, doğan olsun.

-demek gidiyorsun doğan.
-geç bile kaldım meltemcim.
-sence biraz erken değil mi?
-üniversite okuyacağımı sanmıyorum şu aralar. hiç değilse aradan çıksın öyle değil mi?
-sende bi yerde haklısın. seni çok.. özleyecek burdakiler.
-hiç zannetmiyorum meltem. görmüyormusun nasıl konuştuklarını.
-belki aralarından 1 tanesi için çok değerlisindir.
-hangisi?
-boşver, önemi yok. senden birşey istesem yaparmısın ?
-elimden geldiğince
-bu kağıdı kışlaya girene kadar açma. girdikten sonra aç ve yazılanları iyi oku.

elime bir kağıt sıkıştırdı, sonra yanımdan kaltı gitti. giderken yanağımdan öptü, inşallah çabuk gelirsin dedi bana. i-i inşallah diyebildim sadece. gülümseyip yanımdan uzaklaştı. elimde kağıt, eve gittim. son gecemdi. ertesi gece yola çıkıyordum. gittim yattım.