beyler safranboludaki askerlik hikayem

gittim. evrakları verdim. kilo boy muayene falan derken tamam evine postalıyıcaz dediler. yolda giderken tek düşündüğüm şey neresi olacağıydı. doğuya düşsem bile fark etmezdi bu moralle zaten. babamla aramız iyiydi. ama ben çok utanıyordum, yüzüne bile zor bakıyordum. 1 hafta sonra falan evden çıkarken posta kutusuna baktım. askerlik şubesinden. açtım, okudum;

karabük, safranbolu 125. jandarma er eğitim alayı...

ohh allaha şükür dedim. hemen eve çıktım. pazar günü olduğu için annem babam evdeydi. kağıttaki yazıları okuyamacakları bi mesafede gösterip, şırnak dağ komando tugayı dedim, annemin elinden kaşık, babamın elinden gazetesi düştü. şaka diye gülerek yerlere yattım ama baya gülmüştüm. sonra dedim karabük safranbolu. asssslan oğlum, canım evladım, annesinin kuzusu, asker oğlum gibi cümleler ile o akşam kutlamaya (neredeyse)
bütün sülaleyi çağırdık.