beyler safranboludaki askerlik hikayem

tamam baba dedim, oturdum yanına. az çok hatırlmaya çalışıyorum diyaloglarımızı.

-oğlum saat kaç oldu ?

(binlik)

-04.53 babacığım
-dalga geçme benimle. önemli birşey söylemem lazım.
-dinliyorum babacığım
-bak oğlum liseyi bitirdin bitireli çok değiştin. her gece dışarı çıkmalar, para yemeler, hava atmalar. tamam sana feda olsun ama bunun karşılığında ben hiçbişey göremiyorum. tam tersine azıttıkça azıtıyosun.
-bab..
-sözümü kesme evlat. sana şunu sormak istiyorum. bu sene üniversite sınavına girmek istiyor musun? (sınava 2 ay kalmıştı)
-zannetmiyorum babacığım
-iyi o zaman evlat yarın sabah ilk iş askerlik şubesine gidiyoruz.
-anlayamadım ?
-(bağırarak) yarın askerlik şubesine gidiyoruz o kadar !

bundan sonra o kadar dil döktüm ama hiçbir sözümü dinlemedi. gitti yattı. o gece çok düşündüm beyler. ne yapsam, ne etsem, bir yandan üniversite mezunu olmadığıma mı yanayım, askerlik yapacağıma mı, uzun dönemi yiyeceğime mi. kafamda milyon tane soru dolaştı. sabah kahvaltıda bu konuşu tekrar babama açtım.