en utandığımız anları yazalım beyler

Ortaokulda veya lise 1 de falandım o zamanlar dakika başı her şey için kavga çıkar, ama kimse çok güçlü olmadığından kan çıkmaz, uzun süren kavgalarda komple boğuşma olur, maksimum 5 yumruk 2 tekme patlatılırdı. işte ergendik o zamanlar sınıfta benimle daha önceden kavga etmeye niyetli olan, bela, yaşına göre iri bi çocuk vardı. Teke tekte hiç kavga etmemiş olmamıza rağmen birkaç kişi halinde daha önce de yumruklaşmıştık boğuşmuştuk böyle ne biliyim küfürler falan etmiştik birbirimize hırsımızı alamamıştık. Beden dersi arasında benle kavga etmeyi gözüne kestirmiş huur çocuğu.

Kış sonu bahar başı falandı. hava dondurmuyordu ama burunlar akıyordu. Derste Erkekler bahçede, kızlar spor salonunda çalışıyordu. Kızların çalıştığı Spor salonunun, tabandan itibaren yarım metreden biraz yüksek alt yüksekliği ve 2 metreden uzun camı olan, kocaman pencereleri vardı ve bu pencereler erkeklerin çalıştığı bahçeye bakıyordu. Hava soğuk olduğundan bedenci, bizi erken paydos ettirdi ve kızların yanına gitti. biraz sakatlanmıştım ayağım sekiyordu. Diğer çocukların gerisinde kalmıştım. bahçeden Okulun kapısına doğru yürürken, diğer sınıflar da derste olduğundan, sadece köşede beni bekleyen bu binle ben kalmıştım. bin üzerime atıldı, birden yerde boğuşma falan oldu. Ellerimi falan tutmuştu. bir elimi kurtarıp sağlam bi yumruk attım ben buna. bu bin ağır sendeledi, ben toparlandım. Neyse ben bunu üstümden attım, ayağa kalktık bu bin hala yalpalıyordu. şuna sağlam bi çakayım kavga bitsin diyodum bi baktım one amk eşortmanın altı düşüyor. tam da kızların çalışma yaptığı salonun önünde. boğuşma esnasında alt eşortmanımın lastiğini koparmış huur çocuğu. Eşortman da birden baya genişlemiş iniyor.

Don giymediğimi de işte o sırada hatırladım. Aslında don giymiştim gelirken okula ama pantolonuma vişne suyu dökülmüştü ve son iki saat bedendi eşortman altı zaten zütümü bacağımı tam sarmıyor içinde don var mı yok mu belli etmiyordu. Ne biliim ergenlik çıkartmıştım donu işte amk. Hemen düşmesin diye "iki elimle" eşortmanı ancak tutabildim. kavga ettiğim puşt, yarı kendine gelip burnumla ağzım arasına abanaraktan bi yumruk salladı. Tabi iki elim de o an aşağıda olduğundan savunamadım. Kafam geriye doğru yaslanarak, spor salonunun cdıbına doğru geri geri bir iki adım attım. istemsiz ağzımı burnumu tutmuşum acıdan, gene "iki elimle". eşortman dizlerime indi... Eşortman ayaklarıma dolandı... altı ancak dizlerimin altına gelen büyük ekran cama doğru oturmaya başladım. zütümdeki baya geniş bi alanda camın soğukluğunu hissederken, kafamı çevirip geriye doğru baktım. bedenci, bütün kızları rahatta ve sıra halinde cama döndürmüş bişeyler anlatıyordu. Ben de zütümle içeri bakıyodum.

Ha! bir de donu (eşortmanı) yıldırım hızıyla çekip puşttan seke seke* kaçmak zorunda kalışım var tabi amk. Gene de onun utancını arkamda bıraktığım "ay gibi doğan kabak" şovunun utancıyla karşılaştırmam gerekirse, o utancı geçmişteki utandığımız ama şimdi gülünüp geçilecek anılarımız başlığı altına yazabilirdim herhalde. olayın üzerinden 15 yıl falan geçti ama o gibindirik günü hala dün gibi hatırlarım. Kızlardan hiçbiriyle bu olayı hala konuşmadım. Bir de ne zaman aklıma o an gelse kendi kendime içimden; işşallah yüzümü görmemişlerdir, cama dayanan zütün kimin olduğumu bilmiyorlardır veya cama neyin dayandığını anlamamışlardır derim.