nihal atsız oç faşistin tekidir

ey, türkistan, şanlı ülke, güzel anayurt!
bir gün gelir kaldırırız yine bayrağı;
içimizden elbet çıkar yeni bir bozkurt,
yabancıdan geri alır kutlu toprağı…

küçük kuşlar bize hergün şöylece çiler:
ey ölümle el sıkışan ihtilalciler!
size der ki gökten inen kutsi elçiler!
siz buldunuz ebediyet denen kaynağı…

biz, mezarsız ölüp giden genç atsızlarız;
yaramızı suyla yıkar, otla sararız;
kimsemiz yok, fakat gönüllerde biz varız,
bize şefkat sunmaz hiçbir kadın dudağı…

bak timur’un, gültekin’in ruhu ne diyor:
şanlı günler şimdi efsane diyor,
it canlı rus vatanını soyuyor, yiyor,
ey, büyük türk haydi artık kaldır sancağı!

mazideki zaferlerden kalmadı bir iz;
döktüğünüz kanlar oldu bir deniz…
birgün elbet yeni baştan birleştiririz:
türkmen, kırgız, uygur, başkurt, özbek, kazağı.