beyler banaa sosyal olmayı bir ortamda özgüven

panpa liseye kadar ben de oyleydim. ama ne olduysa bu lise doneminde oldu ve 10 yildan fazla bir zamandir bu tipte bir sorunum var diyemem. onceden bir hareket yaparsam sonunda ne olur diye cok dusunuyordum, ya hayal kirikligina ugrarsam, ya uzulursem. nasil oldu bilmem hayat oyununu bir satranc oyunu gibi gormekten vazgectim, ozellikle karsi cinsle ilk konusmaya girdigimde sonraki hamleleri hesaplamadim, kendiliginden gelismeye basladi zaten karsi taraf da istekliyse. basta "lan kabul edilmeyecegim, konusmayacak benimle" diye var olan korkular zamanla "gibtir et amk konusmazsa konusmasin o kaybeder" gibi egoist bir dusunceye dondu. benim oyle boyum posum cok da iyi degildir ama sadece kicimin ustunde pisirik oturmak yerine hareketin daha cok fayda getirdigine inandim.
ne biliyim bir masada grupca otururken sor kizlara ickilerini tazelemek istiyorlar mi, o mekan hakkinda goze carpanlari sor, yedigi veya ictigi ne varsa onun hakkina basla konusmaya, baslarda isterse yalan olsun salla be panpa gerekirse (hmmm eskiden bu biskuvilerden ben de yerdim hala tadi ayni mi, kokteyl seviyorsan bir iki tane bu yaz zamaninda sevebilecegin onerebilirim vs.). ogrendim ki ilk adim onemli panpa ister salakca olsun ama inan bana en salakca adimlardan cikiyor guzellikler. baslarken cok da guzel olmayan kizlardan basla ki hem cesaretin hem de ozguvenin yerine gelsin.
panpa dusun bir, her gun bir kiza cikma teklifi etsen senede 365 kiz yapar. bu 365 kizin icinde boyun posun da duzgun olduguna gore eminim "evet" diyen cikacaktir.