hayat hikayemi anlatmak isterim

devam : Küçüklüğümden beri kemiklerim zayıf.4.Sınıfta iken bir arkadaşın sırtına avuç içi vurduğumda sağ el bileğim kırılmıştı. Fazla sert vurmamıştım halbûki.4 Ay alçı ile gezdim ve bileğim kırıldığı zamanda okul takımındaydım ipneler antremanlara gitmediğim halde para almışlardı tabi bu ayrı bir mesele neyse işte Alçı çıktıktan sonra okul takımına devam ettim. Bende bir toplulukta olayım benimde bir katkım olsun diyerekten.Her hafta halı sahaya giderdik , çalışma yapardık. Hoca beni kaleye geçirdi , dedim zaten oynamayı bilmiyorum kalecilik iyidir diyerek hocanın bu davranışına alınmadım. Sonra hayvanın biri topa abandı ve bende 5 gol yemiştim daha fazla yemiyeyim diye topu kurtarmaya çalışırken çıt sol el bileğimde kırıldı. Yaklaşık buda 4 ay alçıda gezdim. Doktorlar bir kez kırılan bilek bir daha kırılırsa demir mi platinmi bişi takarız demişti bende futbolu bıraktım zaten hiç bir sporla aram iyi olmadı.
Bir gün dayanamayıp aşağı top oynamaya indim. Artık evde sıkılıyordum 1 kereden birşey olmaz hem yolda oynuyoruz biz bizeyiz abanma yok felan filan. Yağmur başladı. Ayağımdada kötü bir krampon. Asfaltta krampon giymişim artık nasıl bir akıla sahibim. Neyse yerler iyice kayganlaştı böyle sonra pas attı arkadaş tam vuruyordum ki yüz üstü yere çakıldım.Öyle böyle değil o zamanlar biraz şişmanım tabi birde hiç elimlede yere çarpmamak için kendimi savunmadım nerdeyse tüm vücut ağırlıgım kafamdaymış gibi sert bir şekilde çakıldım yere. Sonra doktora gittik işte müdahale felan yaptılar.Şuan halen sol burnumla fazla nefes alamıyorum.Bu arada kemik kırılması yüzünden pek fazla kendimi zorlayacak harekette bulunmuyordum. Doktora kalsiyum ekgibliği için test yaptırmak için gitmiştim. Doktorlar bir sorun olmadığını kalsiyumunun normal değerde olduğunu söylediler. Sinirlendim ve bu durum halen devam ediyor.

işte sonraki gün tekrar aşağı indim top oynamak için dedim bu sefer kaleci olayım işte oynadık felan sonra topları kurtarmaktan ellerim acımaya başladı. Babama seslendim , baba dedim kaleci eldivenlerimi atarmısın dedim. Sonra attı balkondan tekini , yola geldi araba çarpıyordu az daha eldiveni alırken sonra babam bu durumu görünce biraz yavaş attı diğer tekini bahçeye düştü. Bende o zaman sabırsız biriydim. Bahçeye kapıdan girip dolaşıp alacağıma demirlere çıkıp atlamayı denemek istedim. Hani olur ya sivri sivri demirler işte çıktım babam in lan ordan düşeceksin şimdi diye bağırdı oysaki tam bahçeye indim inecektim babam böyle diyince korkup tekrar adımımı attım demirden tam sağ ayağımı kaldırıyordum ki sol ayağım kaydı. Sağ kolum hani şu kıvrılan bölgeye demir sıyırdı geçti.Bir yanma hissettim ama giysim yırtılmamıştı üstümde annemin ördüğü kazak vardı. Sonra babam çabuk eve gel dedi. Kapıya kadar yürüdüm ağlaya ağlaya sonra bi his kaybı yaşadım dedim galiba bişi olmamış ağlamama gerek yok. Yukarı çıktım bizimkiler sakin dedim anne kolum ağrıyordu ama ağrısı geçti dedim .Annem üstündekileri çıkar aç kolunu dedi(Annelik hissi işte). Kazak çıktı sonra tişörtü tam çıkartırken tişört yırtılan deriye sürttü. Annem çığlık attı babamı çağırdı çabuk doktora gidin çabuk dedi. Koluma bir baktım baya bir başparmak boyutunda yırtılma olmuş. Böyle kan tişörte bulaştığı için emmiş kanı o yüzden kolumun kemiğini gördüm dokundum felan. Annem sardı kolumu iyice hastaneye gittik 30 dikiş attılar ve ne hikmetse hiç bir sinir doku felan zarar görmemiş. Sadece biraz şey hissediyorum mesela koluma dokununca hissetmem biraz geç oluyor his kaybı var biraz. Tabi bunun en acı tarafıda 3 ay boyunca her hafta pansuman yaptırmam çünkü alçıya almışlardı sürekli alçıyı kesip pansumandan sonra tekrar alçıya alıyorlardı ve dikişleri aldılar işkence bitti derken kolumu açamıyordum böyle yarım kalıyordu. Doktor hergün egzersiz yapmalı 50 defa hergün aksatmadan kolunu açıp kapıcak dedi yani dambıl kaldırır indirir gibi yoksa kolu öyle kalır dedi.O ne acıydı anlatamam.Ha bide o alçıyı kesme durumu çok kötü adama diyorum ya kolumu kesersen yanlışıkla diyordum oda espri yapıp tekrar dikeriz hastanedeyiz nasıl olsa diyordu şerefsiz.(Kolu alçıya alınanlar bilirler nasıl alçıyı çıkartmak için kestiklerini)

Geçen sene ilk defa bir kızla öpüşücem işte anlaştık felan çok iyi vakit geçirmiştim. Vücudum cayır cayır yanıyordu eve gittim kendimi kötü hissettim biraz, sonraki gün ateşim yükseldi , hatırlarsınız belki o zamanlar domuz gribi çok yaygındı. Hasta olmuştum , üşüttüm sandım. Sonra halsizlik felan yattım uyudum o günde çok su içmiştim hani hastalıga su yararlı olur diye ayıptır söylemesi gece 3 gibi tuvaletim geldi kalktım girdim tuvalete işimi gördüm sifona basarken bi baş dönmesi yaşadım bayıldım. Kafamı ve bel kemiğimi küvetin kenarına çarptım tam hatırlamıyorum ama heralde 2-3 dk bayık kalmışımdır. Sonra uyandım kafam acıyor dönüyor belim zaten acıdan beter. Annemi kaldırdım anne böyle böyle dedim babam kalktı hastaneye gittik dediler domuz gribi olabilir hastaneye yatması gerek istiyorsanız yatmayabilir ama durum tehlikeli yatması gerek dediler. Tamam dedik 3 gün hastalıgı teşhis edemediler. Sırf yüksek ateş olduğu için domuz gribinde saplantılı kaldılar. Onlarda haklı bir yandan 3 gün boyunca ateş yüksek. Serum ve antibiyotik yemekten kollarım acı içinde.. Uyurken hemşire geliyor damar yolu açmışlardı işte ordan antibiyotiği verdiği an sanki elin yanıyormuş gibi hissettiriyor vede uykum bölünüyordu. Sonra 4.gün sabahı uykuya daldım 1-2 saat uyumuşumdur bir uyandım 5 doktor mal mal beni izliyorlar utandım felan sonra babamı dışarı aldılar konuşmak için. Tabi ne yalan söyliyeyim ölümcül bir hastalık çıksada ölsem diye bekliyorum intihardan iyidir. Dinliyeyim dedim sonra doktor babama oğlunuzun kız arkadaşı varmı diye sordu babamda bize otür şeyler söylemez dedi. Doktor yanıma geldi mal mal sırıtıyor. Kız arkadaşın var mı dedi yok dedim (dogruya dogru yok) sonra sende viral enfeksiyon var dedi domuz gribi değil dedi. Yani dedim ? Viral E. tükrük yoluyla bulaşır dedi ,sen enfeksiyon taşıyıcı bir kızdan kapmışsın dedi. Babamda yanımda utandım ne yalan söyliyim bende dedim ya ben bi kızın sakızını çiğnemiştim ondan olabilir belki dedim.Oda olabilir dedi. Sonra hem üzgün hem utanç verici bir şekilde eve yol aldım. Bizimkiler korktukları için bu olayı fazla derinleştirmediler unutuldu gitti.

Benden bu kadar aklıma geldikçe yazarım yoruldum doğrusunu söylemek gerekirse.

Edit: Birde anksiyete bozukluğum vardı onuda belirtiyim.