herkes anlatıyor artık sıra bende

ve allah dualarımı kabul etti.. sırf o ankarada kaldıgı için ben gitmedim başka universiteye.. açıköğretim yazıp çalışmaya karar verdim..

onun yanında olabilmek için sırf yüzünü görebilmek için..

bana her canım diye hitap edişinde tabiri caizse içimdeki yağların eriyip 5 kilo verdigim insan yanımda olacaktı yine.. belki eskisi kadar görüşemeyecektik ama yine beraber olucaktık..

belki "o" bunu hiç bi zaman benım ıstedigim manada söylememişti ama benım için kafi o bana öyle desin kafi..

2011 yılına berbaber girmiştik.. başbaşa..o mutlulukdan gozlerı parlarken bana sen olmasam ben ne yaparım derkenki gözünün içindeki mutluluk..

benim için en değerli şeydi..

yanımdayken gözlerinin içi gülüyordu.. benım yoklugumu kaldıramıyacagını fısıldıyordu.. belki arkadaşça ama olsun.. benım için kafi..