1. 1.
    0
    her geçen gün eriyorum. üç kuruş paramı içkilere harcıyorum. bir iki saat de olsa kaybettiğim hayattan uzaklaşma imkanı doğuyor. beni sevmeyen kızdan, bir türlü beceremediğim bu taktan sınavlardan, ailemin alaycı bakışlarından, sadece acımaktan dolayı verilen tesellilerden...

    bir an önce uzaklaşmak ama ne acı ki hemen gerçekliğe dönmek...

    bir şarkı duyuyor ve onu düşünüyorum. aklıma geldikçe, beni hiç sevmediğini düşününce ağlamaya başlıyorum. kolay kolay ağlayan biri değildim. neredeyse 5-6 yıldır gözümden tek damla yaş süzülmemişti. ama insan, hayatındaki her şey tarafından sıkıştırılmış, kapana kıstırılmış, tuzağa düşürülmüş ve biçare hissedince ağlamaktan alamıyormuş kendini.
    ···
   tümünü göster