ilkokul aşkımı yıllar sonra tavlama hikayem

-devam ediyor-

-21. bölüm-
derin nefes alıp vermeye devam ediyordum. önce gözlerim açıldı. tekrar melis'e baktım. hala ağlıyordu. sonra kürt binlere baktım, şişeyle kafama vuran bin, arkadaşını yerden kaldırmaya çalışıyordu. sonra kulaklarım açıldı sesleri duymaya başladım. melis'in acı acı ağlamasını duyuyodum. insanlar etrafa toplanmış bizi izliyordu. kimse ayırmaya yeltenmiyordu. kendime geldim. bulanık görüyordum. o binleri net görmeliydim çünkü analarını gibecektim. gözlerimi fal taşı gibi açtım. arkadaşını yerden kaldırmaya çalışanı ittim. yuvarlandı. yerde yatanın çenesine, topa vurur gibi, hatta çok sert bir şut çeker gibi bi tane tekme koydum. küt diye ses geldi. o bin orada bayıldı büyük ihtimalle. sonra yuvarlanan ayağa kalktı. üstüme yürümeye başladı. karnına bi tane yumruk attım. boşluğuna baya sert vurmuştum. karnını tutup bi anda eğildi. işte o an hemen suratına dizimle bi tane koydum. geriye düştü. suratı kan içindeydi. yerde yatarken göğsüne oturup suratını yumruklamaya devam ettim. artık kafayı yemiş bi manyaktım. gerçek benden eser yoktu ortada. ben onu yumruklarken etrafta mal mal izleyen huur çocukları gelip bizi ayırdı. beni tuttular ve polis çağırdılar. kafamda şişe kırılmıştı. kan içindeydim ama hiçbirinin umrunda değildi. onlar kürt binlerle ilgilenirken melis'in koluna girip "burdan gidelim" dedim. bizim eve döndük. halam uyumuştu. gömleğim baya kan içindeydi. melis gömleğimi çıkarıp kafama pansuman yaptı. sonra temiz giysilerimi getirdi ve onları giydirdi. beni yatırdı ve telefonla annesini arayıp olanları anlattı. "bu gece burda kalmam lazım halası uyuyo, uyandırıp panik etmiyim başında ben bekliyim." dediğini duydum. sonra "çok teşekkür ederim annecim" dedi. yatağımın yanındaki koltuğa oturdu. "beni savunduğun ve koruduğun için çok teşekkür ederim" dedi. sessizce "bişey değil" dedim. uykuya daldım.
-devam edecek-