1. 251.
    0
    panpa seni bı derece anlıyorum zıra lısede en yakın oldugum arkadaslarımdan bırı gay oldugunu kesfettı ve kabullendı. baslarda bı terslık oldugunu (o zamanlar adı terslıktı ama sımdı daha sefkatlı yaklasabılıyorum)az cok sezıyordum fakat o yaslarda ınsan kendıne dost arıyor zaten onun da bana olan duskunlugu hosuma gıtmıstı herneyse gel zaman gıt zaman lısenın sonlarına dogru arkadasım psıkıyatrıste gıttı bır suru tedavı gordu bırebır ve toplu terapılere katıldı ve doktorla bırlıkte vardıkları karar suydu: bu bır hastalık degıl ve degıstırılebılır bır tutum da degıl kabullenmelı ve mutlu ve saygı goren bır hayata sahıb olmak ıcın cabalamalısın. arkadasım su an 5. sınıfta tıp ogrencısı cok basarılı ve faal bı ınsan escınsel oldugunu aılesı dahıl kımseden saklamıyor facebook profılınde sayfa sayfa deklerasyonlar ve fotograflar var (edepsız degıl elbette) herneyse suraya getırmek ıstıyorum bıraz uzadı ben bu olaylar yasandıktan sonra baska seylerı bahane edıp arkadasımla bagları koparmıstım su an rahat normal mutlu ve basarılı oldugunu gordukce pısmanlık duyuyorum en azından arkadaslıgımız devam edebılırdı bana tecavuz etmeyecektı sonucta aksıne cok duzgun bır tıptı eglencelı vede zekıydı vel hasıl senın neznınde arkasaımdan buradan ozur dılemek ıstedım olay bu idi
    ···
   tümünü göster