is yerinde basima gelen ibretlik

neyse biz muallayla oradan ayrıldık. ben eve kaçtım o da kendi evine kaçtı. eve giderken de liseli gibi "inci giber" "ouhaauahuahu" diye mesajlar attı muallak. ben kariyerimi yakmışım diye ağlamak üzereyim. yani biri gelse dokunsa nen var diye. "böhühühü abi valla ben de dalgındım ya" diye ağlayabilirdim. eve gittim, biraz daha sakinleştim. ertesi gün yapacaklarımı kalem kağıda not ettim. plan şuydu;

1) anasını gibtimin üsküdarındaki bütün dükkanlar kapanmada önce bi paket çikolata kap.

2) anasını gibtimin üsküdarındaki çiçekçiler kadıköye kaçmadan yetiş bi demet çiçek al.

3) el yazısı lolita gibi olan ev arkadaşım muallaksine yalvar yakar bir özür notu yazdır.

4) hemen sakalı bıyığı usturayla al damat gibi yakışıklı ol.

5) sağlam bir konuşma metni hazırla. hatanı kabul etmekle başla ve sonuçta hepimizin birer insan olduğuna ve hepimizin hata yapabilme potansiyeli olduğuna bağla.

6) dua et iskelede dayılar ananı gibmesin.