bu benim gerçek hayat hikayem capsli

o günde öyle bitmiş oldu.
2 gün sonra doğum günüydü kuaförün.
o akşam eve gitmeden at yarışına uğradık hasköyde ramazandan önce kurulmuştu bu yıl.
dün ve o gün kazandığımız paraları kaybettim.
annemler köye gidecekti parasız kalamazdım çalışıyorum diye gururdan almak istemiyordum.
o sıralar durumlarda kötüydü zaten hasta vardı aile büyüklerinden.
ertesi sabah gene geç geldi.
bişey demedim bu sefer.
uyardım sadece senden soğuyorum diye.
bu sefer o konuştu
_bundan sonra direk eminönünde buluşalım o zaman
dedi.ta sultanbeyliğinden her sabah beni almaya miniaturke geliyordu.
bişey demedim. üşeniyordum da açıkcası tek gitmeye.
o gün bikaç tane roman almıştım yanıma bişey deneyecektim.
çantamdalardı görmedi.
beyazıta 12 gibi vardık bu sefer.
_polis günaydın
_vay polisler bugün erkencisiniz
_gençler pes etmek yok
diyenlerle selamlaştık.
tezgahımıza gectik.
biraz ileriye alınmıştı. tombik amcamız yoktu.
ses etmedik.
tazgaha kitaplarıda koydum.
naptığımı anlayan kuaför zaten aramız gergin diye ses etmedi.