bu da benim hikayem amk

gece aradım.
eskiden çınarcıkta iskele meydanı vardı.
heykelin etrafında mermerden, sanki herkesin oturup ortam yapması için yapılan, ne diim amk bişiler vardı.tü
ordayım dedi.
iyi ananı zütünden gibim geliyorum dedim.
çünkü yürümek istemiyordum.
çünkü ben ergendim ve açıkçası insanların bana bakmasından hoşlanmıyordum.
top musun?
değilim.
ama sade karılar da bakmıyor.
ben çınarcıkta yerlilerden yediğim sopa kadar kimseden sopa yemedim.

hayat, sen her gün 40 şınav mekik çeksen de, beldenin yerlilerinin mutlak hükümdar olduğunu öğretendir.

- bakar mısın birader?
- hayırdır?
- ya sen geçen gün taş liman da yüzmüyor muydun?

anasını gibtiğimin köyünde 20 senedir oraya gidip yüzerim, bazen balık tutarım.

- bilmem ne zamandan bahs.

derken zbam diye bi tokat.
anamın dıbını tersten gördüm binler.
şimşek çaktı.
her taraf beyaz.
sanki üstüne attırmışsında peçeteyle silip bir an evvel gitsin der gibi ben de kendime gelmeye çalışıyordum.
napiyosunuz amk ben birşey yapmadım derken birden bir kaç kişi üstüme çullandı.