geçen eski sevgilimin düğününe gittim

o düğüne gittim, ama ben eski sevgili değilim. yani eski sevgiliyim de en azından ordaki hiç kimsenin eski sevgilisi değilim.
birkaç yıl öncesine kadar birbirini çok seven, sevgili olan arkadaşlarımdan biri gelin, diğeri benim yanımda oturuyor, konuklara ayrılan masalarda.
gelin gayet mutlu, heycanlı, gecenin yıldızı olmaktan keyifli, benim yanımdaki "her şey çok normal, üzülmedim ki" havalarında.
ben üzgünüm ama.
aşkları bende emanet kalmış.
soğuk kış günlerinde dışarı çıkamayıp evde tünediğimiz saatleri hatırlıyorum. elma çayı içerken attıkları kaçamak bakışları, titreyen ellerini, birbirine benzeyen koyu kahve yıldızlı gözlerini, seslerindeki dalgalanmayı onlar unutmuş sanki. ben unutamadım.
tüm düğün boyunca o elma çaylarının kokusunu duydum.
filmlerde zayi olan aşklara ağlar gibi.

edit: bitti amk ne anlatması, bu kadardı dağılabilirsiniz..