bu benim gerçek hayat hikayem capsli

nisan ayı geldi.
aklıma 13 ünde atmacanın arama ihtimali geldi.
hala ona aittim. bekliyordum. çıt yoktu. biliyordum bende asıl feryat askerliği bitince kopacaktı.
nisanın ilk günleriydi telefona o mesaj geldiğinde
_nasılsın hayırsız?
circassian dı.
_iyi sen?
sallamıyordum.
aylardır konuşmamıştık.
ilk görüşmemizde saçımın rengini değiştireceğimden bahsetmiştim.
_bi ara görüşelim de yeni rengine bakayım
dedi.
şaşırdım. buluştugumuz gün bile erkenden ayrılmıştı.
numarasını isteyen kızlara resmen
_numaramı bilmiyorum
diyip dalga geçmişti.
aklıma bişey gelmedi
_olur hafta sonu emin önüne gel
dedim.
geldi.
tahmin edin hangi gün müsaitmiş???
13 nisan 2008!!!

bu tarihi akşam ayrılınca farkettim.
bikaç gün mesajlaşmıştık sürekli ve ben o koşturmada unutmuştum o günü.

arabası vardı ama deniz yolu daha yakın olur diye vapurla gelmişti.
sürdüğüm bronzlaştırıcı krem komik bir şekil vermişti yüzüme. bu ortamın ciddiyetten biraz olsun uzaklaşmasını sağlamıştı.

fazla sürmeden ayrıldık.
bir iki mesaj.
başka bişey olmadı.
ertesi hafta gene buluşmak üzere ayrıldığımız için gün geldiğinde daha sakin gitti.
o zaten inadına en sakin halindeydi istikrarla.