bu benim gerçek hayat hikayem capsli

ilk etapta bakınca abes bişey yoktu.
uykudan uyandırdım özür dilerim li
istersen silerim numaranı lı mesajlardı.
çünkü yazmayı unuttum ama konuşma esnasında ona kontakta numaramızın gözüktüğünü bilmediğimi söylemiştim.
çünkü nickle ekleniyordu.
_önemli değil
yazdım bir de iki nokta parantez kapa yı ekledim.
hızımı alamadım sonra attığı her mesaja cevapta attım.
ama her mesaj arası totem yaparak.
mesela eğer şuan izmirli ararsa bu numarayı sileceğim gibi.
ya da şuan mesaj atarsa izmirli, hattı değiştireceğim bir izmirli ye vereceğim numarayı gibi.
tutmadı.
23 nisana kadar konuştuk. söylenen şarkılar başkasına yazılıp bana okunan şiirler ve beni hayallere sevk edecek konuşmalar aldı başını gitti.
bende 23 nisan kutlamalarına gittim bu arada.
ilk okul arkadaşlarımla.
onların yanında da aradı.
_kim o?
dediler. yılların öcünü almak istercesine
_sevgilim!!!
dedim.
_bir gün tanıştır
dediler ve atmacanın artık buluşalım ısrarlarına evet dememin önünü açtılar.
5 mayıs.
buluştuk.
ben bu sefer mahalleme yakın bir yerde randevu verdim ve
bu sefer de bir kamyonetin ardına saklandım.
186 boyuyla havalı gözlükleri siyah saçlarıyla çıktı geldi.
sesimi takip etti zorlanmadan beni buldu.
hain kamyonet ne vardı gidecek beni ortada sap gibi bırakacak?
eyüp e geçtik. direk mevzuya girdi.
ah benim zavallı izmirlim.
aynı yaştalardı ama abi demeliydi doğrusu.
çimenlere oturduk. elimi tuttu
_gözüme bak ördek
bakamadım tabi.
_sen küçüksün bilmezsin gözüne bakamayınca aşık olmuşsun demektir
dedi. özgüvene bakın.
_bende o kadar yolu geldiysem (kartaldan eyüpe)
bende aşığım demektir.
onların orada aşk çift tarife bilet parasınaymış demek.
ah vardı bunu demek ama düşünen kim o zamanlar.
ben gene prenses oluyordum kendi içimde.
hem bu sefer yakındı da.
hem okuldakilere de gösterirdim.
hem boyu daha uzundu sevimsiz vucudumu sırıklığımı örterdi de.
hem aşk diyordu ötesi mi vardı izmirli allah izin verirse evleneceğiz derken bu nasılda emin konuşuyordu. adamdı be.