1. 13151.
    +20
    ---bana tek yalanın şimdiki bu gülümsemen olsun çok seviyorum seni hadi geç kalma dedi
    yanağımdan bir çift dudak ısısı ile otobüse bindim
    otobüs şoförünün gibinde değildi amk neden ağladığım parasını verdim yerime geçtim
    bana aldıgı kazagın dirsegi ile camdaki buguyu silince gördüğüm ebru
    hala gülümsüyordu
    en azından gülümsemeyi deniyordu
    ondan ayrılırken bir yalan daha attım gülüşümle
    otobüsdeki yaşlı teyzeler yanıma yanıma yanaştı
    kalksana amk yaşlıyım ben oturayım dercesine
    gibe gibe kalktım
    ayrılık acısını otobüsde ayakta bir yerlere tutunarak ve şoför amcanın arkaya ilerleyelim komutlarına uymaya çalışarak çektim
    arkaya ilerlerken
    geride bıraktığım sadece şoför maali değil aynı zamanda ebrumdu otobüs ilerlerlediğinden
    ayrıca ekşına dogru da yürüyordum aynı zamanda
    otobüsde bir liselinin manitasına manitayı giblemezcesine mesaj yazması bile imrenilecek bir durum haline geldi benim için
    muhtemelen benim yaşadıklarımı yaşamadığı için o telefonda yazdığı kelimelere benim göstereceğim kadar önem göstermiyordu
    otobüs kışla muhitine yaklaşınca
    dıbına çakim arkadaşım inecek var demek geldi içimden ama
    şoförü nezaretlik kendimi hastanelik etmek istemediğim için sadece düğmeye bastım
    yine tırmanılması gereken kışla
    yine nizami olup olmadığımı kontrolünün yapıldığı nizamiye kapısı
    bir an önce üstümü değiştirip içtimaya hazır olma çabası
    yemek sırası yat içtiması
    askerlerin bugün bi manita ayarladım
    istesem kesin verir palavraları
    sabah kalk boş pazar günü top tekmele
    çarşı iznine çıkmamışlarla askerlik düşer mi lan geyiğinden sonra
    ebruyu aradım
    -nasılsın dedim
    -iyiyim yalancı sen nasılsın dedi
    -yalancıkdan güldüğümü nasıl anladın dedim
    ···
   tümünü göster