annem üzülür diye intihar edememek

seni cok iyi anliyorum. intihar ederken bile cevre baskisindan korkuyorsun ve utaniyorsun. ailenin arkasindan butun herkes dedikodu yapacak, bak bunlarin cocugu intihar etmis diye... oyle igrenctir turkiye'de toplum... bilmiyorum 'turk toplumundan' uzakta, kendi halinde yasama imkanin oldu mu? ama eger olursa hayatini kendin yonlendirdiginde ne kadar mutlu oldugunu goreceksin. yaptigin hatalarin, cekecegin gibintilarin bile hayatinda ne kadar onemli oldugunu goreceksin. ama aile ve toplum hayatina yon verir, mudahale de bulunursa mutlu olma sansin 0. cunku her insanin mutlu olma kriterleri farklidir, ne yazik ki aile ve toplum kendi mutluluklarini, yonetmeye calistiklari insanlarin da mutlulugu saniyorlar, oysa insanlari ne kadar mutsuz ettiklerinin farkinda degiller.
ozetle yurt disinda kendi basima ne kadar mutluysam, turkiye'de ailemle o kadar mutsuzum. turkiye'yi ozlemiyorum ama burayi cok ozluyorum.