anlatsam mı anlatmasam mı

Samimi anlatıyorsun, herkes kendisinden birşeyler bulmuş ki benim de okurken alaylı benzetmelerin hoşuma gitti, haklıyken haksız konuma düşmek, imkansızlıklar yüzünden aylarca görüşememek, özlemekten bitkin düşmek, aklıma geldiği için gözlerim yaşardı, kendi hayatımda zaten içimi sızlatan hatıralara sahipken durumu seninle birlikte yeniden acite ettiğim için sana küfrettim.
yirmili yaşlara henüz adım atmış bir çiftin aşk acısı bana zerre kadar samimi gelmiyor, çünkü biliyorum aradan geçecek birkaç hafta dişiyi av, erkeği avcı yapacak, playstation nesli için tüm acılar kısa, tüm mutluluklar galibiyetten ibaret. Oysa dışarıdan bakılınca bizden 10 yıl önce doğmuş nesil için bizim de onlardan hiçbir farkımız yok.
Şimdi beni hikaye'de asıl sinirlendiren kısım şuydu; bre dıbına koduğum nasıl bir arabesk tarzın var hikayenin daha başlarında anlatmana rağmen ebru gündeş şarkısı ile barda istek yaptıgın kısımı unutamadım, sana çok kızdım kelebek, senin dinleyecegin müziğin dıbına koyım, en garibi de bu kadar samimiyetle içini döktügün bir hikayede neden bu kadar futbol terimi kullandın, karı olsam bu lümpen ite vermezdim, yine de benden delikanlısın kelebek o kadar aşık olup geçen 6 yılın ardından evine gidip gibmekle gibmemek arasında kaldıgın elifin iradesine ben yenik düştüm, senin affedildigin kısımda benim için senaryo değişti kelebek, ben bir daha kendimi affedemedim, yalan söyleyemedigim için o geceden sonraki 4 yılım koca bir yalan oldu.