izmir benzemedi hiç çocukluğuma

elimde sol tarafı patlak ve parmaklarımı inatla yara içinde bırakmaya yeminli valizim.. çekiştire çekiştire çocukluğumla buluşmaya gidiyorum o şehre.. gözlerim titrek.. alandan ilk çıkışım var ki..bir heyecan bir anlamsız arayış.. yüzümün yanmasından hatırlıyorum acı çeken yanlarımı..

izmir.. bir daha o kadar benzemedi çocukluğuma..

otobüsün en küçük cdıbını seçiyorum başımı yaslayıp saklanmak için otobüsün geçtiği sokaklardan.. bir bir acıları kendime çekiyorum sonra.. çocukluğumun bitmiş parçalarını toplarken.. acı çeken yerlerim kalmış diye seviniyor.. acil inecek var çocukluğumda diye bağırıyorum 'asla aslen' izmirli olmayan kara kaşlı adama

hiçbirşey elbet eskisi gibi kalmayacaktı ama ne gereği vardı bu acımasız kürtaja.. güzel şehrimin içindeki yok olan çocukluğumun 'tantan'larını arıyorum yıkılmış tren yolu kenarlarında..

kulağımda 'eşsiz' bir elvis sesi..

içlerinden biri bana çok benziyor metro inşaatının içinde top oynayan.. ölü..gri.. bitkin çocuklardan.. ne zaman annemin dön çağrısını duysam o zamanlar.. dönerdim eve ağlayarak.. ben hiç gülerek dönmedim eve.. biliyor musun anne?

çocukluğumun en ateşe atılası yeriydi hiç yalnız gidemediğim bostanlı sahili.. palmiyelerin sallanışını hiç tek izleyemedim ben.. arkamda hep biri itecekti tekerlekli sandalyemi.. ve hep arkamdan itenin istediği yönde mutlu olmaya çalışacaktım ben..

dudaklarımı kanatırdım yalnız yapamadığım onca şey için.. büyüdüğümün kanıtıdır unutamamam o günleri.. ve ben ne zaman karanlığa düşsem.. dudaklarım kanamış uyanırım bitmiş bu şehirde..

zamane arkadaşlarımının isimlerinin gölgesi düşüyor bir bankın kenarında üşümeye çalışırken.. 'hiç unutmuyorum'la başlıyor cümleler.. neydi adı o çocugun yahu diye devam ediyor.. yok sarışın olandı benim sevdiğim çocukken de.. esmer olana akif aşıktı.. ama sonra hepsi sarışın oldu fahişe mesihlerinin şehri izmirde.. dip boyası gelmemiş olan kazanıyordu aşk denen oyunu.. özür dilerim hiç unutmadım sizleri..

birbirimize ihanet etmeden sadakatı öğrenemiyorduk.. yanlış adresler tarif ediyorduk mutlu insanlara.. aynı kızlara aşık olup aynı anda terkediliyorduk.. aynı anda okumayı öğrenip aynı anda hırsızlık yapmıştık bizi yakalayıp üstelik cebimize para koyan yavuz bakkaldan..

izmirden ayrılırken söz vermiştim akiflere.. aynı anda öleceğiz diye.. sözünü tutmayan göztepeli olsun mu.. olsun..!

karşı koyamıyordum onlara kardeşlikle bağlanmış bileklerim vardı.. duyduğum gün öldüklerini.. kesiyordum bileklerimi.. ben.. ölmeyi bile onlar kadar beceremiyordum.. gittim bir mezartaşına özür diledim.. onun mu değilmi belli değil.. yeşermiş bir mezartaşına..

sonra bir sarhoş oluyorum kordon boyunda.. boylu boyunca uzanıyorum sahile.. kalabalığın içinde çocukluğuma sesleniyorum yüksek sesle.. hep başkaları bakıyor ve ben gülümseyerek gitti diyorum.. yakalayamadım gitti..

sahi gittin mi çocuk..? yoksa hiç mi olmadın.. yoksa palmiyelerin anısımı uydurdu seni..?

çıplak ayaklarımla yürürken karşıyaka'da.. elimdeki kanyaktan çıkarıyorum acısını izmirin.. çocuk olmamı hatırlatacak herşeyi bir bir öldürmüş 'güzel' izmir.. sıfatı bile ağır kalıyor artık kendisine.. yakışanı 'katil' izmir diye bağırıyorum gökyüzüne..

yine de kimseye söylemeyeceğim yaptıklarını.. aramızda kalsın.. herhangi tarafta oturup karşıdaki ışıklara baksam izmirde geceleri.. bir daha karşıya aşık olurum.. ister göztepe olsun karşısı.. ister karşıyaka..

şimdi giderken sıkı sıkı birbirimize sarılmasak izmir.. herkes intahar ettiğimizi sanır.. bir kumrucu köşesinde çocukluğumu bulduğumu.. kucaklayıp sevdiğimi sanır baba şevkatiyle.. yok öyle bişey.. üçümüzün de öldüğünü üçümüz bilelim.. aramızda ölelim..

izmir.. bir daha o kadar benzemedi çocukluğuma..

sen hatırlıyormusun sarı kız uçak düşsün diye dua ettiğimi giderken.. peki sen şimdi anlıyormusun neden düşsün diye dua ettiğimi.. ya da sen herhangi bişey anlıyormusun benimle ilgili.. anlamayacaksın.. yine her cümlenin sonuna hafif bir kahkaha tutuşturacaksın gözlerine yalan..

anlamayacaksın.. ayrı yerlerde duruyoruz çünkü..

sabahın yedisi Ankaradayım artık..buz gibi hava yüzümde.. yüzüm yok artık ağlamaya..

taksideyim..

kulağımda 'acı' bir elvis sesi..

sırtımda cenin şeklindeki çocukluğumu atıyorum yol kenarına..

yanlış kan veriyorum herkese..

işime koyuluyorum..