siz hiç evden kaçtınız mı lan

başımı kaldırmadım... anamdır saçımı okşayan dedim... o değilse bile o olsun... son gece annemin saçlarımı okşayışı geldi aklıma... öpmek isteyişi benim kendimi kaçırışım... neden bırakmıyordum ki... keşke bıraksaymışım da öpseymiş... annem saçlarımı okuşuyor... otobüsteyiz gidiyoruz... annemin eli bu...

keşke onun eli olsaydı...

el ensemde... otobüs gidiyor... bağırmak isteyen ama bağırdıkça da kendi içine çıkan bir ses tonuyla bir adamın bir şeyler söylediğini duydum... başta söylediklerini duymadım ama "ihtiyaç" ve "molası" kısımlarını gayet net bir şekilde duydum... başımı kaldırmadan gözlerimi sildim...

başımı kaldırdım, saçımı okşayan kadındı... o da çekti ellerini... gülümsedi... hazırlan diyordu sanki... doğruldum... çok geçmeden otobüs bir petrole girdi... mazot sayaçlarını geçerek bahçeli bir kafeteryanın önünde durdu... herkeste bir panik havası... yanımdaki kadın sakin ben de sakinim... yavaşça çantasını aldı kadın... yolcular iniyor... ön kapıdaki kargaşa geçince kadın kalktı koltuktan... omuzuma dokunarak bana da kalk dedi... ben de kalktım... artık hayatıma girmiş gibiydi... indik otobüsten... yorgundum... yol boyunca oturmuş olsam da yine yorgundum... yürümekte zorlandım biraz... kadın önümde ben arkasında... bütün yolcular kafeteryayı geçip başka yere gidiyordu... kadın da oraya... ben de... çok geçmeden "wc" yazısını gördüm... helaya gidiyorduk... kadın sağ taraftakine girdi... bana da soladakine gir diye işaret yaptı... kadının helaya girmesini bekledim... gözden kaybolmasını... kayboldu da...

kaçmaya karar vermiştim... bu kadının yanında duramazdım... gavurdu kadın... üstelik benden ne isitiyor ki...

keşke kaçsaydım...