beyler apaçiler benle dalga geçtiler

bigün otobüsten inmiş,
rüzgarın bile titretemediği gür kıvırcık saçlarımın ağarlığıyla başımı öne eğmiş,
dalgın dalgın platonik aşkımı düşünürken

durakta tahminen bakırköy otobüsünü bekleyen apaçi grubundan bitanesi;

-aaalsaak, bonus bedavayaaa, neee alsak bonusaa...

namesini şiveli bir şekilde bana doğru pöykürdü, bunu gören diğer apaçilerse arkadaşlarının yapmış olduğu bu müzikal nükteyi anırarak beğendiklerini ifade ettiler.

çok sinirlenmiş olmama rağmen hem aklıma muazzam bir ayar gelmediğinden, hem de dayak yerim korkusuyla duymamış gibi yapıp yoluma devam ettim.

sonra eve gelip sıçarken bu konu üzerine biraz düşündüm
ve sinirim, yavaş yavaş onlara karşı bir acıma duygusuna, 'yazık lan' a dönüştü...

ve dostlarım, o gün, o tuvalette, patır patır sıçarken,
apaçilerinde insan olduğunun farkına vardım. onların da birilerini aşşağılamaya, onlarında birileriyle dalga geçmeye hakkı vardı.

artık ne zaman bir apaçi grubu görsem mutlaka kabarık saçlarımla yanlarından geçiyor ve bu gönüllü toplumsal sınıf dengeleyicisi insanla dalga geçmelerini sağlıyorum.

apaçilere iyi davranın. onlar olmasa kendimizi bu kadar iyi hissedemezdik.