siz hiç evden kaçtınız mı lan

kadın duymamıştı galiba ya da duydu da duymamazlıktan geldi...

benden ne istiyorsunuz? dedim tekrar... bana bakttı... gözlüklerini burnunun üzerine getirerek gözlüklerin üstünden bana baktı...
başını salladı... gözlüklerini tekrar düzeltti... kitabını okumaya devam ett... kadın benimle konuşmuyordu artık... ilgilenmiyordu da...
ya istanbul dediği gibiyse... ama değildi... çok kişi gidip çok paralarla geliyordu... kadın neden konuşmuyordu ki benimle... ne yaptım ben...

meryem abla? dedim... baktı... başımı yana eğdim... artık ağlayacak duruma gelmiştim... ben de artık konuşmuyordum ama içimde fırtınalar kopuyordu... korkuyordum da...
ne istiyor bu kadın benden... evime gitmek istiyordum... annemi özledim... elifi özledim... sadık'ı özledim...
babamı da özledim... eve gitmek istiyorum... gidemezdim...

gözlüklerini çıkardı... gözlerini açarak bana yaklaştı... gözleriyle aramda bir karış bile kalmamıştı...

gülümsedi... bembeyaz dişleri vardı... gözlerim kolyesine gitti yine... hz isa sallnıyordu... kadına baktım...

baş parmağını ve işaret parmağıyla ağzındaki fermuarı kapatıyormuş gibi yaparak yerine oturdu...

o hareketi görür görmez kendimi bir boşlukta hissettim... servis aparatına yığılıp kaldım... artık ağlıyordum...
evden çıktığımdam beri ilk kez ağlıyordum...

ne yaapcaktım ki ben, ne... istanbul kadının dediği gibiyse yannanlara gelmişimdir...

peki ya kadın iyi biriyse... ya kötü bir kadınsa...

birden saçlarımı bir elin okşadığını hissettim...

annem mi geldi acana.