1. 1.
    0
    bir garip hüzün çöker insana
    el ayak çekilince
    tek başına kalırsın dünyada
    etraf sessizleşince

    inan bu ev alışamadı
    hiç bir zaman sensizliğe
    şimdi sensizlik oturyor
    kalkıp gittiğin yerde

    yalnızlığa elbet alışır bedenim
    yalnızlıkla belki de başa çıkabilirm
    çok zor gelse bile yaşar öğrenirim
    sensizlik benim canımı acıtan

    bir derin korku düşer ruhuma
    duvarlar seslenince
    karanlık oyun oynar aklıma
    gölgeler dans edince

    inan bana alışamadım
    hiç bir zaman sensizliğe
    şimdi sensizlik dolaşıyor
    çıkıp gittiğin bu evde

    yalnızlığa elbet alışır bedenim
    yalnızlıkla belki de başa çıkabilirm
    çok zor gelse bile yaşar öğrenirim
    sensizlik benim canımı acıtan
    ···
   tümünü göster