hayatımı siken kızı

derken izin bittii ve dönüş vakti geldi bu sefer otogara kadar hem onun ailesi hemde benim ailem geldi hepsiyle tek tek vedalaştım büşrayla önceden vedalaşmıştım ama tekrar kısa bi sarılma yaptık son kez saçlarını okşadım çaktırmadan boynunu öpüp kokusunu çektim içime o aldığım nefesi hiç vermek istemedim.. hep o nefes hep o koku ciğerlerimde dolaşsın istedim ama biyolojik kanunlar izin vermedi buna yeni nefesler almak zorunda kaldım büşramın olmadığı..
otobüse binmeden önce son kez geri döndüm asker seldıbını çakıp otobüse bindim yerime oturunca babamın bile gözlerinin dolu olduğunu gördüm beyler o an hayatı sorgulamaya başladım ulan babam ağlıyor? nasıl olur 18 yıldır ilk defa babamı o halde görüyorum intiharın eşiğine geldim resmen