siz hiç evden kaçtınız mı lan

utanıyordum, babamdan dayak yemiştim belki ama utanç o dayağa ait değildi... şu an 30 yaşımdayım va hala o gün ne için utandığımı bilmiyorum... ağlıyordum, ellerimle kollarımla yüzümü kapattım ağlıyorum... çok geçmeden anam geldi, güzel anam, garip anam... senin de değerini bilemedim... bir şey olmaz oğlum dedi, kızıyorum anama... bağırdım biraz, bırak dedim beni... ben bırak dedikçe saçlarımı okuşuyor, saçlarımı öpüyor... yüzümü kapattığım kollarımı öpüyor... öpme diyordum... öptüğü yeri çekiyordum... babandır yavrum, döver de sever de... o da seni sever... işleri ters gidiyor ondan böyle yapıyor, sende biliyosun... ben bir şey bilmiyordum... bildiğim babamın her zaman sinirli olduğu... neyse anam pijamalarımı getirdi, yatağa koydu hadi... pijamalarını giy uyu diyerek gitti.

ben yataktayım hala, plan yapıyorum... sabah ezanında anamın cüzdanından bütün paraları alıp kaçacaktım... mutfakta saklardı cüzdanını... tencerenin içine... yeri biliyordum çok yoktu ama beni gitmek istediğim yere zütürecek para var diye tahmin ediyordum ki babam aldığı paranın çoğunu anama verirdi... evin ihtiyaçlarını anam ayarlardı...

kafama koymuştum, gidecektim... ama nereye...