siz hiç evden kaçtınız mı lan

duymuyordum, hiçbir şey ama hiçbir şeyi duymuyordum... anama da bakmıyordum artık... halıya kilitlendim... kırmızı renkli ama üzerinde beyaz çiçeklerin olduğu bir halıydı, eskiydi... çenemden yine tutarak kafamı kaldırdı babam... gözlerini açmıştı... ilk defa babamı bu kadar sinirli görüyordum... bir şeyler söylüyordu ama ben duymuyordum... ses yoktu ama babamın o anki sinirine ve hareketlerine istemiszce ağlayarak cevap verdim... gözlerimdeki yaşlara engel olamadım... yanaklarımdan süzülüp ağzımın orta yerine düştü... gözyaşının tuzlu olduğunu ilk o an anlamıştım... o gecenin bir hatırası da bu... gözyaşları tuzlu olurmuş... tuzlu gözyaşı beni kendime getirmiş, ve babamın heybetli sesi kulaklarımda çınlıyordu... sen dedi, sen bir daha akşam 10 dan sonra bu eve gelirsen seni kapı dışarı edeceğim... kurda köpeğe yem ol da gör... sana verdiğim emeklere yazıklar olsun, sana harcadığım zamana yazıklar olsun dedi. çenemi de sıkıyor... yüzümü havaya kaldırıyordu... anam bey dedi, çocuklar uyanacak dedi... bir daha yapmaz dedi... babam anama zaten hep sensin dedi anama, anama bağırmaya başlayınca gözlerimi olabildiğince açıp babama baktım... babam bunu görecek olacak ki bak dedi, bak oğluna nasıl da bakıyor bana, gözlerini pörtletmiş bana bakıyor... kaşlarımı çattım, dişlerimi sıkıyorum ama hiç yapmadığım şey... babam bana ne yaparsa yapsın ben cevap vermezdim.. susardım... hep de öyle olmuştu ama işte o gece babama ters bakasım tutmuş... babam çenemden elini çekince kızdığımı gördü duracak sandım ama yanılmışım öyle bi tokat attı ki kendimi salonun ortasına yerde buldum... anam üzerimde ağlıyor... ben yanağımı tuttum babama bakıyorum... babam nefes nefese bana bakıyor... panik havası vardı, babam ilk defa dövmüştü beni... ama sözleri kadar acıtmıyordu desem yalan olmaz... ben hala babamın sizler için dediği yerdeydim... cevap veriyordum... benim için bir şey yapma, çalışma... umurumda bile değil diyordum... yerdeydim, anam üzerimde... ağlıyordu...

tam o sırada kapı gıcırtısı duydum...