intihar eden birinin notlarini okumak isteyen

yazmaya zaman bulduk devam edelim...
.
.
.
Dedem dayimin hastaneye yatmasindan sonra kendisini gormeye cok az gitmis. o gunden sonra gundelik hayatta yapilan zorunlu konusmalar disinda hic konusmamis insanlarla. ben dedemle gecirdigim surelerde benimle merhaba disinda hic muhabbet etmedi dedem. annem dedemin istememesine ragmen dayimin adini koymus bana. diger kuzenlerime ve kardesime daha yakin davranirdi ama yine az konusurdu.
dayimla ne konustular yol boyunca bilmiyoruz. diger dayim arkalarindan yuruyormus duymamis. bana o olayla alakali soyledigi sey su oldu: tenerife teshis icin gittiginde bende gittim arkasindan baska bir ucakla. bir tek gozyasi dokmedi cesetleri teshis ettigi zaman. o ara dedenle ne konustular bilmiyorum ama cok agladi; onu bu haliyle daha once hic gormedim demisti. artik dedem de olmadigina gore sanirim o konusmalar sirra kadem basti. Belki de dedem dayimin kendini oldureceginden emin oldugundan agliyordu. dayim bir ihtimal sevincten aglamis olabilir ama sadece tahmin.