1. 51.
    0
    @42 artistlik değil işte demek istedğim ben şuyum ben buyum, çok akıllıyım, çok tanıdığım var değil olay. ankarada bir park vardır kızılayda küçük tümayın orda ben lisedeydim orda bi şarapçı abi vardı çok şey anlatırdı bize elinde de hep bir gülü vardı karısını ne çok sevdiğini anlatırdı. öyle bir abiyi tanı onun yanından geç o abiyle sohbet et kızın yanında kızın sana bakış açısı değişir. lise hazırlıktayken okulumuzun yanında upuzun merdivenler vardı yerde bir karınca ta tepeye tırmanmaya çalışıyodu aldım karıncayı yuvasına çıkarıp bıraktım. yanımda o zamanlar benden hoşlandığını söyleyen birisi vardı gözleri doldu. çok iyi biriymişsin sen dedi. insanlar kızı erkeği yok farklı olaylardan etkilenir.

    her neyse demek istediğim masada karşımızda otururken elinizi kolnuzu nereye koycağınızı şaşırmayın. diliniz dolanmasın o yüzden diyorum kendi bildiğiniz mekana gidin kendinizi güvende hissedersiniz.

    arkadaşının evinde kaldığında(ailesi ile yaşayan arkadaşın) adım atarken yerde kırılacak bir şey varmış gibi ıbık ıbık atarsın ama kendi evinde bakmadan yürürsün, koltuğa bakmadan otutrrsun, konuşurken dolaptan bardağı alıp suyunu koyarsın hem de hiç bakmadan elin bir kez olsun titremez kendi evinde aşınasındır çünkü. mekandakileri tanyosun diye hava at demiyorum yanlış anlaşılmasın.
    ···
   tümünü göster