sıkıldım bu hayattan lannnnnnn

bunlar için suçluluk duymuyorsun. suçluluk duyduğun için bunları yaptın. suçluluk duyduğun için değer vermek istedin, büyük bir değer...

nedir peki büyük değer vermek? tüm hayatı daha pembe kılacak bir boya mı? elbette değil.
büyük değer vermek; taviz vermektir. hem kendinden, hem karşıdakinden. kısıtlamaktır kendini ve karşıdakini. tüm bunlara rağmen neden büyü değer verir insan?
kendini daha değerli hissetmek için. daha vazgeçilemez ve ihtiyaç duyulur hissetmek için. bu şekilde kendini önemli hissetmeye çalışır.

insanlar tamamen çıkar için büyük değerler verir. nasıl çıkarlar? şöyle ki,
biraz tepki alacağım kesin ama şuradan örnek vereceğim;

bir anne sence çocuğunu canından çok mu seviyordur? sanmıyorum. bir anne, çocuğu için canını verecek olursa kendini dünyanın en değerli varlığı olarak hissedecektir. kendini anne gibi hissedecektir. cenneti ayaklarının ucunda hissedecektir. bir düşünsene, cennetin ayaklarının altında olmasını; vvooooovvvvv ne kadar da değerlisin...
tüm o fedakarlıklar, tüm o sabır, tüm o şefkat... hepsi birer kendini değerli kılmaktır kendine. bir anneyi düşünsene, çocuğu için vazgeçilememek. bir insan için vazgeçilemez olmak...

annelik fedakarlık değildir, şefkat değildir. çünkü şefkat; taviz vermektir. çünkü fedakarlık, günümüzde yapılanlar değildir. fedakarlık biri için bir yere gitmemek değildir.
misal;
gitmeyi çok istediğim bir konser var. arkadaşım da oturup dertleşmek istiyor. gitmedim konsere, kaldım arkadaşımla. bu fedakarlık mı? değil! siz insanlar şunu aklınıza sokun, bu fedakarlık değil!
bu bir seçimdir. daha iyi hissedeceğini seçtiğin bir seçimdir. çok istediğim konsere gitmeyip arkadaşım için kaldım diyerek, arkadaşım için fedakarlık yaptım hissi ile kendini daha iyi, daha önemli ve daha vazgeçilemez hissetmek için yapılmış basit bir seçimdir.
bu fedakarlık değil!

ve bir insan, neden hayatının sona ermesini ister? neden ölmek ister? çok mu karışık? tab ki değil, herkes bir parça ölmek ister. çünkü insan sabırsızdır, ne kadar kaçıyor gibi dursa da, aslında tüm hayatın amacı olan ölümü ister bir anlamda. sırf ölürken daha iyi hissetmek için çırpınır ya insanlar hayatı boyunca. anılmak... iyi anılmak ve birkaç parça bir şey bırakmak ister ister insan, öldükten sonra da. işte, daha ölümün ne olduğunu bilmediği halde, mezarında ukala ukala sırıtmak için, böbürlenmek için anılacak şeyler bırakır insan bu dünyada.

çok uzatmaya gerek yok aslında;
sen, insanları çok seviyorum diyen. otur ve düşün; insanları zerre kadar seviyor musun?

sen insanları sevmiyorsun, sen insanlardan özür diliyorsun. sen insanları acıttın ve şimdi onlara büyük değer vererek, haddinden fazla severek, onlardan özür diliyorsun. ancak hissettiğin şey sevgi değil, suçluluk hissidir. bir insan olarak seni bağışlıyorum,
artık bırak kendinden uzaklaşmayı. dışarıda aradığın şey aslında sensin, dışarıda aradıkça uzaklaştığın...

pardon beyler, seviye edit: am züt meme