en utandığımız anları yazalım beyler

gece gece yazasım geldi mk. yaş 19 , 7 yaşındaki olayı hatırlıyorum..
ilkokul 1, ileri görüşlülüğüm küçüklüğümden belli oluyormuş amk bi amlıya kaptırdım kendimi, tabi kaliteli baya hala da nadiren görürüm eskisi gibi değil ama nefes alıyo gibilme şartlarını bulunduruyo yani. neyse bi tane de pekekent var bu kıza yavşıyor ediyor. herifle rakip olduk resmen. kıza çaktırmamak için kibar davranıyoruz birbirimize ama aslında öyle değil. dedim bu böyle olmaz, kaybedicek zamanım yok bana acilen am lazım, aklıma bir fikir geldi ve bu çocuğun ağzından amlıya mektup yazdım. öyle gibimsonik, öyle gülünç bi mektupturki anlamamak için down sendromlu olmak gerekir. neyse kız tenefüse çıktı bigün koydum mektubu çantasına, okurken ağlamaya başladı ve direk bana baktı kevaşe, evet sonuç olarak am elde edemedim, gerçi o çocuklada pek muhabbeti olmadı o günden sonra. fazla utandım mk. o gün kollarıma atlasa haykırarak giberdim onu sınıfın ortasında.
ama olmadı ve o günden beri am peşinden koşmuyorum. hadi lan yazın entry-nick diye bin herifler sizi.
edit: özet isteyenler için, am elde edemedim.