1. 26.
    +1
    n.kemal ıssız bir adaya düşmüş.
    ada çok büyük bir adaymış ve o kadar tenhaymış ki etrafta hiç kimse yok.
    n.kemal'de abazalıktan kuduruyor.
    bu adada gibecek birini aramaya başlamış, aradan yıllar geçmiş ve nitekim adanın sonuna yaklaşırken birini görmüş.
    gördüğü adam kör bir yerliymiş.
    ne yapıp ta onunla muhabbet kurayım diye düşünürken, çareyi kör takliti yapmakta bulmuş ve
    kör adama yaklaşarak şöyle bir omuz atmış. "kim var orda" diyip kör olduğuna inandırmış ve muhabbete başlamışlar.
    muhabbet iyice koyulaşmış.
    nam-ı kemal demiş ki "benim iki tane kör arkadaşım vardı onlar gibiştiler ve onların gözleri açıldı"
    kör de hemen atlamış "hadi ya! hemen biz de yapalım" diye.
    n.kemal tamam önce sen sok demiş.
    adam tam sokacakken n.kemal "dur görüyorum!" diye bağırmış.
    kör "hadi çabuk başla demiş" heyecanla.
    nam-ı kemal'de başlmış adamı gibmeye. aradan saatler geçmiş n.kemal hala devam ediyor.
    kör "yaaa neden olmuyor nasıl olucak bu iş" diye söylenmeye başlamış.
    n.kemal de yapıştırmış cevabı: "sen doğuştan körsün senin ananı gibmek lazım"
    ···
   tümünü göster