üniversite anılarım mutlaka okuyun

okey

okey takımını odaya taşıdık ve masanın üzerini boşaltarak sandalye getirdik.
ben odaya gidip skor için tabela hazırladım ve sibel’in karşısına oturdum.
fatih:eee, neyine oynayacağız dedi.
ayfer:evet,bir şeyine oynayalım dedi.
sibel: (gülerek) bu akşam yeterince kaybettim ben.
ben:eğirdir gezisine oynayalım dedim.
fatih:nasıl yani? dedi
ben:eğer siz yenerseniz eğirdir’de biz sizi ağırlarız. yenilirseniz de siz bizi ağırlarsınız.
sibel:bana uyar dedi.
ayfer:tamam, oynayalım bakalım dedi ve fatih’e dönerek;
-“sakın yenilme, döverim vallaha seni” dedi. fatih güldü ve “tamam” dedi.

başlayalı fazla olmamıştı ama sibel o akşam acayip ballıydı.ben bile “yok artık!”demiştim. tabelayı sibel tutuyordu. duruma bakma bahanesi ile yazısına baktım, küçük ve tane tane yazıyordu.

21’de bitecekti ve durum;

fatih-ayfer:8
ben-sibel:15

daha sonradan ayfer toparladı birkaç bitiş sayesinde.biz bir türlü oyunu bitiremiyorduk.. geç olmuştu ama sonuçta araba vardı, yani kızları bırakabilirdik.

sonuç: 4-2 fatih ile ayfer öndeyken mola verdik. fatih gülerek nescafe yapalım “beleş eğirdir yoldaaa..” dedi. sibel saçlarıyla oynuyordu ve ayfer’de fatih ile içeriye gitmişti.

sibel oturduğu yerden kalktı ve bana evinizi gezdirir misin? dedi. olur dedim ve odama zütürdüm.
bilgisayar masasının altından kablolar fışkırıyordu, görüntü iğrençti ve ben ayağımla kabloları içeri doğru ittirdim. sibel duvardaki karakalem resimlere bakıyordu.

sibel:bunları kim yaptı?
ben:bizim sınıfta günay diye gitarcı bir çocuk var. okula ilk başladığım zamanlar ona yaptırmıştım. odamı toplamıştım allahtan!

sibel yatağımın üzerine oturdu. etrafa ve notlarıma göz gezdirdikten sonra sordu.

sibel:odanda kül tablası var.ne zamandır sigara içiyorsun?
ben:yeni başladım sayılır.
sibel:şaka mı yapıyorsun?
ben:ciddiyim dedim.
sibel:bu kırmızı ajanda ne?
ben:benim günlüğüm.. yalandı selin ve bana ait şeyler vardı.
sibel:bir erkek günlük yazar mıydı? bakabiliriyim izninle?
ben:başka zaman bakarız hadi başka odaları da gezelim diyerek elinden ajandayı aldım ve sakladım..
koşturarak sibel’i yakaladım ve fatihin odasına girdik,1-2 dakika olmadan fatih ile ayfer bizim yanımıza sessizce geldiler ve arkamızdan;

ayfer:basıldınız….!ne yapıyorsunuz?
sibel:hiç!!! dedi.şey volkan bana evi gezdiriyordu.
utanmıştı ve yeniden yanakları kızardı. odadan çıkarken ayfer’e bir şeyler söyledi ve kolunu çimdikledi. kendi kendime” beni zor durumda bırakmasana kızım! demiştir kesin dedim ve gülerek masaya oturdum.
nescafelerimizi yudumluyorduk, gözlerim sibel’in dudaklarına takıldı. kırık, kuru, ince ve güzeldi... o’na baktığımı fark etti ve bana “elin nasıl?” işareti yaptı..
son ele gelmiştik, yenilirsek kaybedecektik.
elim iyi sayılırdı ama fatih ölümüne taşlıyor, yerden başka şansım kalmıyordu.
sibel son taşayım sinyali verdi ama önce ayfer bitti.