üniversite anılarım mutlaka okuyun

i̇lk ayrılık

mine’den ayrılık bahanem hazırdı yolda yürürken “bana asla böyle bir şey yapma yoksa biter herşey” demişti ve bu lafı aklıma kazınmıştı. ayrılığı bu kadar çok mu istiyordum ben?
mine’yi aldım ve okula doğru yürümeye başladık.o durumdan habersiz bir şeyler anlatıyordu bana,ben ise uygun zamanı bekliyordum ayrılığı başlatmak için..

mine: canım,bu akşam kafede tavla oynayalım mı?
ben :bilmem ki.
mine:hadiiii, kırma beni lütfennn..
ben :bakarız, aslında seninle konuşmak istediğim bir şey var.
mine:tabi, söyle canım..
ben :yanlış anlama ama ilişkimiz çok garip.
mine:nasıl yani?
ben :sanki arkadaş gibiyiz ama birlikteyiz.ben senin neyinim?
mine:erkek arkadasim oldugunu biliyorsun.bu ne şimdi,ne saçma soru bunlar?
ben :peki ben neden hissedemiyorum?
mine:neyi hissetmek istiyorsun?ya volkan bulmaca gibi konuşmayı kes ve dilinin altındaki baklayı çıkart. beni endişelendirmeye başlıyorsun.bir sorun mu var?

ben :evet var, kız arkadaşımsan öyle davran erkek arkadaşım gibi değil.
mine:nasıl yaaa?
ben :bak mine, emin ve nisa olayını hatırlıyorsun dimi?o gece birsey söylemiştin bana.
mine:evet
ben:iyi,ben seni öpmek istiyorum o zaman.(bu sözü tamamen ayrılması için söylemiştim.o zamana kadar elini tutmak, sarılmak ve başını omzuma koyup konuşmalarımız dışında hiçbir temasımız olmamıştı.)
mine:benim bu konuda ne düşündüğümü biliyorsun. nasıl istersin bunu benden?
ben :ne bekliyorsun?
mine:sustu…

yürüdük ve o hiç konuşmadı. derse girdik,o orta sırada ben cam kenarında otuyoruyordum.bir ara arkadan soru gelince döndüm, onun beni izlediğini fark ettim ama suratı asıktı. sende mi volkan?der gibi…başını öne eğdi. okulun kafesine gelmedi o gün,ben ise onu hiç aramadım.

boşluktaydım o olmayınca ama güçlü olmalıydım.ilk kez erkenden yurda gittim. odadakiler beni görünce şaşırdı hatta afalladılar desem daha doğru olur. odadakilerle ilk samimi tanışma faslımı gerçekleştirdim. hatta abartmıyorum hakan ile de ilk tanışmam. hakan,bizim sınıfta i̇stanbullu zeki, efendi,kendi halinde ve kişiliği 10 insana bedel birisiymiş. geç tanıdığıma üzülmüştüm. üstelik benim üstümde yatıyor ama ben aynı odada olduğumuzu bile bilmiyordum.

mine’den mesaj geldi.”volkan, bunu benden istediğine inanamıyorum".ben ise cevap vermedim. yeni arkadaşlarımla konuştuk ve birbirimizi tanıyıp, güldük ilk günkü sigara olayına…

son sonkta

sabah okula gitmek için yurttan ayrıldım ve okula girdiğimde sınıfın kapısında mine beni bekliyordu. ders 08:00 de başlayacaktı saate baktım 7.40.sessizce yanına gittim ve gözlerine baktım.

mine:günaydın volkan.(garip! ismimle hiç hitap etmezdi oysa, takmadım)
ben : günaydın, nasılsın?
mine:seninle konuşmak istiyorum.
ben:bekle, elimdekileri bırakıp geliyorum hemen.

kafeye gidip oturmak istemedi okulun içinde yürürken bir yandan da konuşuyorduk. aslında ayrılmayı istediğim bir insanın asla olmasını istemediği bir şey olunca o kadar belli oluyordu ki.ama senden ayrılmak istiyorum demeye cesaret edemedim. neden mi? çünkü mine, benimle geçirdiği güzel günler içinde okulu bırakma isteği kaybolmuş, yeni kimliğine kavuşmuş adeta yeni biri olmuştu. oysa ben bu kadar isteksiz birine ayaklarının yere basması konusunda destek olmuştum sadece.
mine:volkan, söylediklerini çok düşündüm ve bir karara vardım.
ben :seni dinliyorum…
mine:yaşadıklarımız aramızda kalmak şartıyla isteğini kabul edeceğim.
ben:nasıl yani?(şok olmuştum!i̇steğim ile bir kızın ince kırmızı çizgilerini ihlal etmiştim ve o kız bana ayrıcalık yapabileceğini alenen söylüyordu.ne garip!)
mine:uff, volkan beni istediğin zaman öpebilirsin. anladın mı şimdi?
ben:tamam dedim ve sustum.. yürüdük o konunun çözüldüğünü sanıyordu ben ise hem ayrılma planımın suya düştüğünü hem de bu durumu toparlamam gerektiğini…ama nasıl?

mine’yi kırmak istemiyordum beni düşündüğü için tavizler veren birini nasıl kırabilirdim?ama kendimi de düşünmek zorundaydım mine arkadaş olarak iyiydi, sevgili olarak olmazdı, olamazdı veya olmamalıydı…ders boyunca bunları düşündüm hep..!

ara verince mine’ye “benimle gelirimsin?” dedim. yürümeye başladık ve ben ayrılmak istediğimi ona direkt olarak söyledim. mine ağlamaya başladı, çocukluğu bırakmasını söyledim.”rahat bırak beni” dedi. ayrıldım ve derse çıktım. kendimi sorgulamaya başladım “çokmu kötü birimiyim?” diye.. mine derse gelmedi, sonraki arada kitap ve defterlerini biri alıp gitti.
kendimi suçlu hissediyordum ama doğru olanı yapmıştım..ilk ilişkimi noktalamıştım ve durup dinlenmem gerekiyord