hayatımın hikayesini anlatmak istedim

evet dedem kocaman bir apartman dikmişti, her çocuğuna bir adet daire vermişti ve bizle birlikte amcalarım ve halalarımı da kira derdinden kurtarmıştı ancak apartmanda kendi oturduğu daire dışındaki geri kalan bütün daireler kaba inşaat şeklindeydi (kaba inşaat ı bilen liseli olamaz ). bu şu demek oluyordu; ben size daireleri verdim bu kadarını yaptım alın gerisini de siz yapın !

napalım yapacak bir şey yoktu kirada oturmaktansa, kira ödemektense kendi evimizin içiyle uğraşırız mantığıyla , kirada oturduğumuz evden taşınmaya karar vermiştik. Bu taşınma süreci de bir hayli zorluydu bizim için.. Babamın hiç parası olmazdı, ne zaman sorsanız para yok derdi, olsa da yok derdi, olmasa da... kendimi bildim bileli bu adamın hiç parası olmadı... saçma sapan şeyler için nasıl ediyor nasıl yapıyor bilmiyorum ama bir şekilde para buluyor ama işine gelmeyen konularda adam fakirlikten ölüyor ..mk. biraz olsun babasına (dedeme) çekmiş sanırım.

neyse efendim evdeki eşyaları yavaştan toparlamaya başlamıştık, taşınma evresine geçmemiz için hazırlıklar başlamıştı. taşınacağımız ev ile oturduğumuz ev arası mesafeyi gözünüzde hayal edebilmeniz için birkaç mesafe örneği vericem;

mesafe örneği 1 karaköyden, galata kulesine doğru yürüyün ordan yukarıya doğru istiklal caddesine doğru ilerleyin ve taksim meydanına geldiğinizi hayal edin ... işte iki ev arası mesafe tam olarak o kadardı

mesafe örneği 2 kızıltoprak tren istasyonundan, fenerbahçe stadını geçerek, söğütlüçeşme ve boğa heylekini takiben kadıköy haldun taner sahnesi ile iskele arasına yürüdüğünüzü düşünün... işte iki ev arası mesafe tam olarak o kadardı

şimdi iki ev arası mesafeyi az çok anlayabildiğinize göre anlatmaya devam ediyorum... babam olacak adam o kadar mesafede yakın burası ne olacak ufak tefek şeyleri en azından git-gel taşırız dedi... ve yıllar önce beni gezdirdikleri el arabası şimdi yeni bir misyonla karşımdaydı, evi el arabasıyla taşıyacaktık... inanabiliyor musunuz amk adam o kadar yolu ufak tefek eşyaları böyle taşırız ne olacak dedi ve ciddi ciddi taşımaya başladık, işte halıydı kilimdi, ne bilim böyle saçma sapan şeyleri yavaş yavaş taşıyorduk, ben de el arabasının üzerinden düşmesin diye bir yandan kayan, düşecek gibi duran eşyaları tutuyordum bir yandan da içimden küfrediyordum... bu şekilde o mesafeyi günde 6-7 kere gidiyorduk...