seçim sonrası sinirinden ya da rehavetinden

arınılmış yorumlar;

yaşlılar ağır konuşur ya hani es koyarlar kelimelerinin arasına, konu ilginç olmasa dinleyene konuşma tempoları sıkıcı gelir. o esler düşünüyor olmalarının, ağızlarından çıkmaması gereken sözleri eliyor oluşlarındandır belki de. öyledir. bizim nesil işte tam o esleri tamamen unuttu. hayatlarından çıkardı. öyle kolaydır ki konuşmak bir alışınca. öyle kolaydır ki ben merkezli hayaller kurmak, gözlerini etrafa kapatıp geleceği sahiplenince. i̇ktidar bugün o dili konuşuyor, önce ezberlettiler şimdi hitap ediyorlar o dilin beklentilerine. “gözünü seveyim yabancı sermayenin” diyorlar sınıfta, iktisat sınıfında üniversite son sınıfta. ne ifade ediyor? o sınıfta hangi tartışmaya söyleyecek söz bulursun yabancı sermayenin gözünü sevenleri duyduktan sonra. köle olmaya şükrederek koşanları gördükten sonra. dolarla maaş kazanılacakmış. bunlar bu ülkenin aydını olacaklar, okumuş bireyleri olacaklar. yabancı sermayenin gözünü seven, başka hangi gözü sevmez ki? evlerinde musluk açık olsun yetmez mi? bunları duydukça, dönüp de tanrıya sitem ediyorum. başkalarına verseydin şu kallavi ağzı, başkalarını dinleseydik diyorum. hayır, dil döktürünce insanlar da etkileniyor. bugün iktidar partisi, son on yıl falan hikâye, geleceği kuracakların hali çok üzücü. en aydın gençler bile laiklikten ötesini ne biliyor ne okuyor. kimse sosyalist olacak sola ilgi duyacak diye bir kural yok ama bir ayağında halk, diğer ayağında sol olan köprünün ismi vicdan değil miydi? bu kadar körelmiş vicdanlarla, duyarsızlıkla, seçeneksiz bırakılmış akıllarla bugünden iyisi için umut mu kalıyor? dahası ne biliyor musunuz? ortaokul bittiğinde aşmaya çalıştığımız ilerisini düşlediğimiz kemalizmi, bugün körü körüne savunur pozisyonda bulduk kendimizi.

Bu çark geriye nasıl dönecek a panpalar?