1. 1.
    0
    söylemicem diyordum ama anlatırsam belki rahatlarım. üstüne bide dalga geçinde beni iyice hayatdan soğutun. çünkü sizlerden başka dostum yok.
    ben 6 aylıkken havale nöbeti geçirdim bu yüzden fiziksel olarak sıkıntılarım var. çocukken gördüğüm ilgi şevkat herşeyi unutturuyordu fakat şuan 21 yaşındayım ve hiçbir arkadaş ortdıbına giremiyorum, bırak bi kızla konuşmayı sokaktan geçen adam bile bana bakıp gülüyor. 2 aydır dışarı çıkmıyorum kendimi odama hapsettim ve cidden bunalımdayım kötü birşey yapmaktan korkuyorum benimkisi yaşamak değil yaşarken ölmek..

    inanmayan varsa daha önce açtığım başlık

    (bkz: kızlar sürekli benimle taşşak geçiyor)
    ···
   tümünü göster