ulan çok yalnızım

saçma sapan bir güne daha başladım. sabah kalkar kalkmaz yine aynı şeyler vardı kafamda. bugünü nasıl geçiştireceğimi düşünüyorum şimdi. normalde ayrılmamış olsaydık yarın kahvaltı hazırlardım ona. pazar günleri çalışmıyorum. menemeni çok severdi. hep yapardım ben de. mutfağa girmesinden korkardım. istemezdim. üzerine bişey dökülür, orasını burasını keser diye kızardım hep. kovardım. o da üzülürdü. sonra gidip yatakta severdim biraz onu. tekrar iyi olurduk.

bunları anlatırken bile bir yandan salak bir gülümseme oluşurken suratımda bir yandan da gözlerim doluyor. engel olamıyorum. bunları özleyebileceğim hiç aklıma gelmezdi.

nasıl geçecek bugün acaba. ilaçlarımı yanıma almayı da unuttum. gereksiz bir korku ve tedirginlik var üzerimde. yardıma ihtiyacım var. gerçekten yardıma ihtiyacım var.