derdi olan gelsin çözelim

22 yaşındayım.
13 yaşında liseye başladım bi kıza aşık oldum. 21 yaşına kadar onu sevdim. sonra platonik takılmalar da geçti. kaderime razı oldm kabullendim.
2. üniversitemi okuyorum şu an. hep karşıma birileri çıktı ama ya hoşlandım ama karşılık bulmadım. ya da benden hoşlananlara ben karşılık vermedim.
2 hafta önce bugün biriyle çıkmaya başladım. çarşamba kızdan ayrıldm. dün de doğum günüydü kızın. böyle de bi binlik yaptım yani. kız alevi, ben sünni. kızın ailesi beni, benim ailem de kızı istemio. en başından kılıcı çekip saldırdılar amk olmaz bu iş die. ben de ayrıldım ikimizin de selameti için.

sınıfımızda bi kız var ve çok, acayip derecede hoşlanıyorum kızdan. gördükçe içim erio. ama kızın sevgilisi var.

ailem dindar, ben zibidiyim. içer, sıçarım. yemediğim tek tak zina. ama kendime de yakıştıramıyorum böyle yaşamayı. bana öğretilen bu değil diyorum. ben böyle yetiştirilmedim diyorum. doğru olduğuna inandığım şeyi yapmıyorum diyorum ve pişman oluyorum. içince de yıkılana kadar içerim. 2-3 bira da deil hani.

hayatımda ilk kez, bugün, kıyamet; perşembeyi cumaya bağlayan gece akşam ezanında kopacak diye bildiğimden, kıyamet kopsun diye temenni ettim. daha önce 3 kez intihar etmeyi denedim. vücudumda, çoğunluğu bileğimde olmak üzere 96 dikiş var. ilk kez hayattan 15 yaşında vazgeçtim. sonrasında ilaç içtim. 1 gün komada 2 gün de yoğun bakımda kaldım. düşünüyorum; hayatta kalsam yaşamak istediğim, isteyebileceğim ne var acaba diye. yaşasam, neyi görmek, neyi yaşamak isterim diye düşünüyorum hep. ama hiçbişey yok panpa. insan aile kurmak ister. çoluk çocuk ister. başarı ister. hiçbiri umrumda değil. ne yapmam gerektiğini, ne düşünmem gerektiğini, ne hissetmem gerektiğini, etrafımda olan biten hiçbişeyi bilmiyorum, anlamıyorum. sistem çökmüş vaziyette. nasıl format atıp kurtaracağımı da bilmiyorum. buraya neden yazdığımı da...

bu da böyle bi anı işte.

edit: ilkokula 3. sınıftan başladığımdan dolayı yaş hesabınız uymuyor diye yalancı demeyin lan.