iz bırakan cümleler

babalar aslında en çok kızlarını severler
ama inanmaz kimse buna
“yalan” derler“imkansız” derler.
her nedense kimse çıkıp da “neden?” demez.
nedendir bilir misiniz?
çünkü kız babası olmak,
farklıdır, özeldir bambaşka bir duygusallık verir babalara
hayatında hiç ağlamayan babalar bile kızlarını ellerine aldıklarında
tutamazlar göz yaşlarını…
ama bir taraftan da zordur kız babası olmak.
bir kız iki evlat demektir.
i̇ki canı birden sırtına yüklenmek demektir.
çünkü biri iki yapan da kadındır, ikiyi üç yapan da…

bunu bildiklerinden babalar,
onların üzerlerine daha da titrerler.
onlara her baktıklarında annelerini,
bazen kırdıkları ama her şeye rağmen onları yetiştiren
annelerini anımsarlar…

ama bir yandan da koruma iç güdülerine yenilirler
kızlarına hiçbir şey olmasın
onlar hiç üzülmesin,
gözlerinden bir damla yaş gelmesin isterler
o bir damla yaş için koca dünyayı yıkacak olurlar…

ama bu sevgilerini,
bu bağlılıklarını,
asla gösteremezler, utanırlar.
çünkü baba demek; güçlü, çatık kaşlı olmak olarak öğretilmiştir
onlara…

gülümsemek isterler o güzel kızlarına gülümsemek…
ama rolünün dışına çıktıklarını düşünüp
dönerler eski çatık kaşlı, gergin suratlarına…
bazen ağlamak isterler
ama “erkekler ağlamaz” denmiştir onlara
yapamazlar bu yüzden saklarlar gözyaşlarını…

i̇şte böylece her şeyi içlerine atarlar
kız babaları
yansıtmazlar asla duygularını…

ama dayanamazlar gece yarılarına
ve giderler o güzel kızlarının tatlı şirin odalarına
uzun uzun bakarlar yüzlerine
ve bir kez daha hayran olurlar
o muhteşem güzelliklerine
gündüzleri dokunamadıkları gözlerine, ellerine
hiç bırakmayacakmış gibi dokunurlar
i̇çlerindeki duygunun gözyaşlarını boşaltırlar
ve yavaşça güzel kızlarını öpüp
“i̇yi geceler” derler
derinden derinden…

eğer siz de bir sabah uyandığınızda yanağınızda
bir damla gözyaşı hissederseniz
bilin ki babanız o gece de sizi izlemiş
ve en sonun da “iyi geceler” deyip gitmiş