kendimden geçiyorum

çıkıyorum evden. afrikadan gelme ritmler falan eşlik ediyor yolculuğuma. bi zamanlar o sesleri bile köle etmiş adamlar. sesleri bile. suç nedir lan diye düşünüyorum ve bir arabanın cdıbını kırıyorum. gidiyorum cama küfrediyorum, duysa kırılır yani. özünde iyi çocuktur çünkü cam. onu cama şekli veren adamı düşünüyorum, ruhumu kattım ben o cama diye camı yapışını düşünüyorum. sinirleniyorum çünkü bir gib yaptığı yok kendini kandırmaktan başka. insan insanın en yakın dostu mudur lan? sır saklayabiliriz misal kendi kendimize yalan da aynı şekilde. hatta bazı yalanları öyle bi saklıyoruz ki pantolonumuzun cebinden çıkan 10 kağıt gibi en ummadığımız zaman karşımıza çıkıyor ve seviniyoruz. yalana seviniyoruz. dolan desen emir olmuş. dolan!