1. 1.
    0
    bakıyorum boş odalara
    bir ses arıyorum
    dert ortağı diye
    duvarlara sarılıyorum
    boşluklar sırdaşım oluyor
    kapalı televizyona saatlerce bakıp
    gülüp eğleniyorum
    olmayan anılarda
    olmayan mutluluklarımı anlatıyorum
    dostlarım sandalyelere, masalara
    saatlerce evimde kalıp hiç durmadan
    oyunlar oynayıp,
    öyle boş boş eşyalara bakıp
    şiirler yazıp, kitaplar okuyup,
    ruhuma işleyen suskunluğu yaşayıp
    soluyorum bir köşede
    duvarların üzerime üzerime gelişiyle
    yok oluyorum kendi kendimde
    mutfaktan bir ses mi geldi acaba?

    al lan bin. şizofrenliğim tuttu gene.
    ···
   tümünü göster