üniversiteli panpalar bu konuyu tartışmaya aç

@1 1-2-3 sayfalardak entrylerimdede yazdım ama sen editlemişsin konuyu sanırım daha farklı birşeydi konuşmak istediğin.

istanbulda iki farklı üniversitede okudum birisinden ayrıldım diğerinden mezun oldum. i.ü. ve marmara. iletişim fak bitirsemde ortamımda zibil gibi mühendis, veteriner,işletme bitirmiş arkadaşım vardır. artık toplumdan hayattan tamamen izole olmuş durumda öğrenciler. ilk okulda dersaneye gitmeye başlıyorlar, orta, lise sonra üniversite. hayatı tanımayan, sosyal olmamış elemanlar.
üniye iyi bir bölüme gelmiş ama o zamana kadar kız/erkek arkadaşı olmamış tipler. Ya da güzel bir arkadaş çevresi oluşamamış derslerden. Gitmemiş ürgüpü peribacalarını görmemiş, aspendosu görmemiş,5 tane dünya klasiği okumamış.
Avrupada GAP denen boşluk var biliyorsun bu öğrenciler değişik ülkelere gider staj programlarına falan katılırlar. bizde o da yok. Olsa öyle bir GAP diye bişiy zaten kimsede o imkan para da yok yurtdışına çocuğunu göndermeye. Hoş avrupa ülkeleri vizede vermiyorya.

Neyse bu içe kapalı, çekingen, iletişim kurmaktan aciz ve de hayatı algılayışı zaten bildiği kelimeler kadar olan çocuk üniye başlıyor yaş 20-21 ya da 19 falan. eğer ben gibi ayrılıp bi daha sınava girdi ise 23-24 ya da daha büyük.
Orada yine ders yükü, sosyallik denen şey bahar şenliği, bulutsuzluk özlemi gelir 4 tane şarkı söyler odur yani.Bu arada bu deli gibi ders temposu içinde kimse yabancı dil de bilemiyor öğrenemiyor, yurtdışına gitmeyi o yüzden düşünemiyor. Bir çemberin içindesin ve de dönüp duruyorsun. asosyal,duyguları gelişmemiş, hayatı algılayamımış bireysin. iş hayatı zaten bomtak bu ülkede.
Yani bina olarak üniversitenin yapabileceği katabileceği birşey pek yok. allahın binası o .taş yığını işte bişiy yapamaz o insana.
sistem komple yanlış. Şimdi ünide şöyle yapmalıyız böyle yapmalıyız desek olmaz yani. Sistem gib gibi