miami den hikayeler vol 3

***karşımda duruyordu
elim ayağım zıngır zıngır titriyor ve bir yandan da sogukkanlı olmaya çalışıyordum
çünkü yanında annesi, babası, kocası veya çocugu olabilirdi
gayet kendimden emin dimdik bir şekilde ayakta duruyordum
çenemin titremesini engellemek için dişlerimi ıssırıyor
ellerimin titremesini engellemek için ise kanepenin ucundan tutuyordum
kapıdan içeriye girdi ve yalnızdı
yanında kimse yoktu
ona sarılmamak, dudaklarına yapışmamak, saçını okşamamak için o kadar zor tutuyordum ki kendimi
aylardır düşünmeme rağmen daha hazırlamamıştım kendimi bu zamana
artık aramızda bir mesafe olmalıydı
çünkü o evliydi
her ne kadar kalbi benimle onu bilsemde yinede bir sogukluk olmalıydı
ve öylede oldu
portekizde türkçe öğrenmiş, gayette yavaş yavaş türkçe anlaşmaya başlıyorduk diyebilirim
ve kapıdan içeriye girdi ben ona doğru yürüdüm
gözlerinden yaş indiğini gördüm
ben ise o kadar kendimden emin durmaya calısıyordum ki
sanki alışmışım, onun yokluğu benim için önemli değilmiş, onu unutmuşum gibi
dimdik bir şekilde karşısındaydım
ama yalan aşkım yalan
aslında ben orda içimden ağlıyordum, benim karım olmadın, seni yeterince öpüp koklayamadım, karıcım diyemedim sana diye deliye dönüyordum
o ayakta dimdik duruşum varya seni aldatmasın bebeğim ben o zaman kan ağlıyordum
beni sanki her gece idam ettiler, her gün sabah tekrardan canlandım ve sen yine yoktun yanımda
ben sen yokken binlerce kez öldüm aslında bitanem
ben şuanda ölüyüm aslında, seni bu şekilde görmek, sarılamamak, aşkım diyememek bana ne kadar çok koyuyor biliyor musun bebeğim
ama işte orda dimdik, soğukkanlı bir şekilde bekliyordum
gayet normal bir şekilde merhabalaştık
onunda titrediğini hissediyordum
teyze bizi hemen yanlız bıraktı
ikimizde zıngır zıngır titriyorduk ama sarılamıyorduk birbirimize
öyle yüzüne bakıyordum onun o dünyaları bırakıp, ona gitmemi sağlayacak gözlerine bakıyordum, kaşlarına bakıyordum
saçlarını okşamak için bir elimi feda ederdim onun için
öyle birbirimize bakıyorduk ama ben artık dayanadım