lisedeyken yediğim akıl almaz dayak

kıza kolyeyi aldım, akşama cafede çalışan binlere de güzelce bir organizasyon yapmalarını istedim. bu binler pasta yapmıyomuş ama pastayı siz alırsınız kuru pasta mum falan güzel bir atmosfer yaratırız dediler.. o zamanki şeyle iyi de para vermiştim.

hata üstüne hata yapıyordum. ehliyetim yoktu, her türlü riski göze alıp arabayla kızı okulundan alıp dersaneye zütürüyor, ordan da evine bırakıyordum. siz yine siz olun birisi için yaptığınız maddi kıyaklarla karşınızdakinin kalbini kazanma yoluna gitmeyin. çünkü düzgün hiçbir insan bunları nazara alıp da size aşık olmaz ve kötü niyetli hiçbir insan da bu imkanları tepip sizi yanından uzaklaştırmaz. eğer niyetiniz gerçekten aşk ise bunlara itibar etmeyin, kötülerin tuzağına düşersiniz iyilerin de nefretini kazanırsınız.

benim kız öyle cindi ki bazı günler okula gitmediğini söyler onu okuldan almamı istemezdi. çok sonra puzzle'ın parçalarını birleştirince anlıyorum ki o günler onu metresi olduğu pekekent alıyor bi güzel gibip getirip dersaneye bırakıyormuş..

neyse o gece doğumgününü kız ve birkaç arkadaşımla birlikte kutladık.. gerçekten gib kadar aklı olan herkes beni uyarmaya çalışıyordu ama ben de değil gib çük kadar akıl yoktu ki bu uyarılara kulak asıp o insanların bana anlatmaya çalıştığı şeyi kavrayabileyim.

zaten ne olduysa bu hediye kolye mevzusundan sonra oldu..