babanızı 10 yaşında kaybetmek

@1 panpa öncelikle başın sağolsun. bende 19 yaşında üniversitenin ilk yılında kaybettim yaş oldu 25. mahallemizde babamın bi arkadaşı hasan abimiz vardı oda babamdan 3-4 ay önce vefat etmişti ve oğlu mehmet ozaman 9 yaşındaydı. benim tek ayakta durabilme ihtimalim mehmetin çocuk saflığı ve baba vefatından 10-15 gün sonra oyun oynarken gülen yüzüydü. o yaşlarda kaybedince anlayamıyosun çocuksun. dedimki mehmet duruyorsa ayakta bende duracam ulan. zor panpa çok zor mezuniyette askere giderken evlenicekken ve her anda gözlerin onu aramaktan vazgeçmiyor. o gidince elin kolun kırılmış gibi oluyor. hep içinde bir sızı oluyor. kanıyorsun içten içe. birde benim gibi maddi durumun kısıtlı peşinde bir anne bir kız kardeş kalınca adam gibi sapıtamıyosun bile isteklerin tememnilerin sorumlu olduklarınla kısıtlanıyor. zor panpa çok zor.

şimdi kendine gel ve doğacak çocuklarına yaşadığın acıyı yaşatmamak adına akıllı işler yapmaya başla.